Min of meer uitzonderlijk

 

Na het vertrek van Rop op tijd, begonnen de kandidaten gevieren aan dag 16. Inmiddels waren de kandidaten al volop ondergedompeld in het spel, zodat Tim een treffende formulering kon geven: “Dit spel, Wie is de Mol, is met de vrijstellingen en alles dat er nu is, met een team of geen team.. en en je weet het niet. Dat vind ik ook wel weer vet, geeft goede hoop”, aldus Tim, die vervolgde met “Alles wat je hoort over Wie is de Mol is waar.” De aflevering begon zodoende met belangrijke informatie: we weten niets – maar het is wel waar. Het gaf tevens te denken wat er waar was aan de spelduur; want hoewel we op dag 16 zaten, sloot Tim zijn monoloog af met ‘en dat 21 dagen lang’. Wat, 21 dagen? Interesting..

Opdracht 1: mozaïek

Maar, dus, de eerste opdracht! We zagen een oude, verlaten, vervallen fabrieksterrein. De kandidaten kwamen aangelopen bij Art die op een veld met een tafeltje, een kluisje, en een soort grote legpuzzel staat. Het werd ineens gecompliceerd, maar gelukkig was daar Biecht Tim weer om het een en ander als ervarignsdeskundige te duiden. Tim legde uit dat ze een terrein opliepen, dat megavet was, van een oude vervallen fabriek, die nogmaals megavet was, en dat daar Art stond op verdord gras, met een tafeltje en een kluisje, en een groot rechthoekig mozaïek voor zich. Thanks Tim!

Art nam de kans om er eens lekker in te wrijven dat de pot, op 6670 euro, bijna 32.5 duizend euro had kunnen zijn. Nadat BiechtTim en BiechtTaeke correct beconcludeerde dat Art bedoelde dat ze er geen zak van konden, bleek Art goed nieuws te hebben: er was zowaar 2000 euro te verdienen! Het geld zat in een kluis, met een viertallig cijferslot, waarbij de kandidaten een half uur en 1 poging hadden om de kluis te openen, en zodoende het geld te verdienen. De mozaïek bleek een speelveld in een fabriekshal te zijn; waar touwen moesten worden gespannen om het mozaïek na te bootsen. Door die touwen te spannen, zouden er vakken ontstaan, waarin tegels met een mollogo konden liggen. Alle vakken waren genummerd. Door te kijken hoeveel tegels er in vak 6, vak 3, vak 5, en vak 2 lagen, werd de code gevonden om de kluis te openen.

De kandidaten bleken zowaar gemotiveerd om geld te verdienen – zo zei Annemieke: “We hadden wel even een moment van ‘okay, wie de mol ook is, dimmen, want we moeten nu echt cash hebben en snel’”. Aangezien de mol exact het tegenovergestelde beoogd, was enigszins te betwijfelen wat de mol ermee kon winnen – maar wie weet dat de mol ook eens menselijk wilde zijn.

Nadat Taeke en Klaas, na Arts uitleg, de opdracht nog eens aan de kijker uitlegden, kon de opdracht daadwerkelijk beginnen. Althans, beginnen, na shots dat de kandidaten aan het nadenken waren over een plan van aanpak, moest Tim eerst nog even biechten dat ze eerst gingen nadenken voor een plan van aanpak. Maar toen kon het los, Tim stelde voor om eerst de middellijn te meten, waarna Klaas een netjes opgerolde bos touw pakte, om aan Annemiek te geven. Annemieke was echter nog geen 3 meter weg, of de bos touw (praktisch gesitueerd in de handen van Klaas, want de grond is

natuurlijk niet met touw te vertrouwen) was verworden tot een kluwe touw. Klaas gaf Annemiek de schuld, Taeke vond het opmerkelijk, Tim probeerde de kluwe te ontwaren, en Annemieke gaf van buiten beeld Tim tips hoe hij het wel moest doen. Nadat Klaas de andere touwen maar was gaan uitleggen, en Annemieke door het speelveld ging banjeren, besloot Team TaekeTim om zich op het meetkundige probleem van het mozaïek te storten.

Een goede 10 minuten later, stond TeamTT nog steeds alles goed uit te denken, waarbij het half uur rustigaan wegsmold. Annemieke wilde daadwerkelijk wat gaan doen, terwijl Klaas elders bezig was en het klaarblijkelijk wel een goed tempo vond, hetgeen Tim tegenhield met het oog op het overkoepelende meetkundige plan. Totdat Tim op het geniale idee kwam om eens daadwerkelijk te gaan kijken in het speelveld, alwaar paaltjes stonden voor alle knooppunten van het mozaïek om de touwen vast te maken. Dat had Annemieke natuurlijk ook kunnen zeggen, na haar wandeltocht door het speelveld, maar je moet elkaar ook niet te veel helpen. Toen dit uiteindelijk was uitgekomen, bleek het een geval van touwen trekken met enkele agrarische attributen ter obstakel. Klaas spoedde zich naar enkele vakken die er niet toe deden, en werd prompt teruggeroepen door Tim, die er zelf van zei “Volgens mij was ik een beetje rond aan het commanderen, maar niet op een vervelende manier.” Heerlijk, als je zoiets van jezelf kunt weten. In plaats daarvan gebruikte hij de leiderschapsstijl van ‘Niet moeilijk doen, span die touwen en tel die tegels, and that’s it’.

Er bleek echter nog een kleine kink in de kabel te zitten. De tegeltjes lagen veelal rond de scheidslijn, zodat zonder goedgespannen touw niet duidelijk was in welk vak ze zaten. Het zou natuurlijk helemaal irritant zijn geweest, als de mol al iets eerder in het veld was geweest terwijl de rest nog met het mozaïek klooide, en met 2 seconden werk en een schopje, een tegeltje uit een vak had gekickt en de opdracht had laten mislukken. Toch, Annemieke?

Na een hoop aanzwellende muziek, over de beelden van tellende mensen die dat best heel moeilijk vonden, werden de getallen nog eens bij elkaar geverifieerd. Tim ging meteen intoetsen voor er nog extra vertraging kon optreden, en voila, de kluis ging zowaar open. Opmerkelijk, aangezien de opdracht had kunnen falen met het verplaatsen of jatten van een enkel tegeltje op een onbewaakt moment – maar misschien wilde de mol ook eens voelen hoe het was om een kandidaat te zijn. Tweeduizend euro rijker, biechtte Annemieke dat ze blij was, Tim dat hij blij was en geld wilde verdienen, en Klaas dat hij dacht dat de mol maar een beetje als kandidaat mee wilde doen. Daarnaast biechtte Annemieke treffend, in aflevering 8, dat nu de pot toch ook wel belangrijk begon te worden. In tegenstelling tot de eerdere 7 afleveringen, toen het een beetje bijzaak was. Tim beaamde dit, doordat er nu daadwerkelijk een kans begon te zijn dat hij het geld kon winnen.

Opdracht 2: geldklokken

Na die goede voornemens kwam de tweede opdracht. In een nieuwe oude verlaten vervallen, en tevens verroestte, fabriek, lagen 9 tablets verspreid. Deze tablets lieten een geldklok zien: een getal dat aftelde tot het moment dat het werd stil gezet. Hoe sneller hoe beter, doordat het getal dat op de teller stond op het moment dat hij werd stopgezet, kwam in de pot. Als de klok niet op tijd werd gestopt, kwamen ze niet bij 0 tot stilstand, maar telden ze door naar minbedragen, die geld uit de pot zouden halen. Er waren 9 klokken, met startwaardes van 100, 200 ... 900, die elk 30 minuten duurden om helemaal af te tellen naar een bedrag dat 1000 euro lager lag dan het startbedrag. Dus de klok die begon op 900 euro, kon zakken naar -100, de klok beginnend op 100 euro kon zakken naar -900, et cetera. Om te helpen met het zoeken naar de klokken, kregen de kandidaten foto’s van de locaties van de geldklokken.

Nadat Annemieke nogmaals de opdracht aan de kijker had uitgelegd, bijgestaan door Tim, namen de kandidaten eerst de tijd om eens alle foto’s door te nemen en een strategie te bepalen. Annemieke en Klaas zouden de begane grond van de fabriek doorzoeken, en Taeke en Tim de bovenverdieping, waarbij het plan was om de gehele fabriek gestructureerd door te gaan. Tevens werd een uitermate heldere etherdiscipline afgesproken, waarbij bij de vondst van klokken werd doorgegeven dat de desbetreffende klok werd stilgezet en hoeveel euro hij nog waard was.

Twee minuten later begaven zich de kandidaten zich daadwerkelijk in de fabriek, waarbij Annemieke meteen tegen geldklok-100 aan wandelde (of in haar bewoording: rende), en stopte op een positief bedrag van 18 euro. Taeke stopte spoedig later klok-500 met 407 euro, zodat de pot lekker opliep. Klaas vond niets, maar je kunt ook niet alles hebben. Tim daarentegen spotte al vrij snel geldklok-200, die vrij hoog stond. Hij had daarop het briljante plan om via een loopbrug, schijnbaar niet breder dan een hand, boven immense raderen en verlaten suikerbakken door te lopen naar wat hij dacht dat een soort ladder was.

Annemieke stopte inmiddels geldklok-300 met een resterende waarde van 184. Tim, die inmiddels nattigheid begon te voelen dat hij niet op het goede spoor zat, was bij de ladder aangekomen. Maar de ladder bleek geen ladder. De ladder was een oude machineband om suiker te transporteren, en die niet specifiek gemaakt was om veilig op te lopen. Health en Safety hadden bij het productieteam wellicht een kleine offday, of ze dachten dat het wel interessante televisie zou opleveren. Nadat Tim had besloten dat hij toch nog even wilde blijven leven, moest hij maar terugkeren, om een andere route naar geldklok-200 te verzinnen. Taeke klokte inmiddels ook klok-600 binnen, met een mooi bedrag van 460 euro. Klaas doolde door de fabriek, maar het was ook echt heel onoverzichtelijk hoor.

Tim intussen was teruggegaan, omgelopen, Taeke tegengekomen, en ging weer omhoog – een nieuwe route op weg naar klok-200. Toevallig was ook net Klaas in de buurt, die straal aan de klok voorbij liep – alhoewel hij hem vanuit zijn positie niet kon zien. De klok was wel zichtbaar vanuit Annemieke’s positie, die een verwoedde poging deed Klaas terug te roepen (portofoon: optioneel):

“Ja, Klaas, achter jou, achter jou, Klaas. Klaas, stop eens”, maar Klaas was al weg. Voor even. Annemieke transformeerde tot viswijf, en toen Klaas enkele seconden later dezelfde weg terugliep, bleek hij haar op het laatste nippertje te horen: “Wat?” Na een korte komische sketch gevuld met ‘hier’, ‘daar’, ‘achter je’, ‘over dat ding heen’, en ‘snel’, was Klaas naar de goede locatie te dirigeren. Zodoende kon klaas geldklok-200 uitdrukken, enkele seconden nadat die de negatieve getallen in was geraakt, en enkele seconden voordat Tim dat kon doen die inmiddels ook was gearriveerd. We kunnen niet allemaal helden zijn zoals Taeke, Tim. Taeke had inmiddels geldklok-700 gevonden.

Het was tijd voor de gebruikelijke porto-onduidelijkheid, in dit geval over welke klokken allemaal waren uitgezet, alhoewel Taeke dat keurig had bijgehouden. Taeke die tevens geldklok-800 had gevonden, want zo rolde hij. Net als geldklok-900; Taeke deed maar lekker. De andere drie waren uitgebreid aan het zoeken naar geldklok-400, die op een trap stond, maar vooralsnog zonder veel succes. Via de omschrijving wist hij echter wel dat hij in de goede buurt zat, en voila, hij liep zo tegen geldklok-400 aan. Geld verdienen, iemand moet het doen. Annemieke vond dat het teamwerk zo goed ging, dat de portodiscipline zo goed ging, en dat eigenlijk alles heel goed ging. Zuiver dat Taeke geldklokken 400, 500, 600, 700, 800, en 900 vond – en de rest van het team gezamelijk klok 100, 200, en 300 – was natuurlijk een onbeduidend detail. Met het razendsnelle werk van Team-Taeke werd zodoende een prachtige 2695 euro verdiend.

Opdracht 3: Televisieoptreden

Nadat er al 4700 euro in 1 aflevering is verdiend, concludeerde Art dat zodoende dat voor het eerst ‘de pot spekken’ het devies zou zijn. Om mogelijk de pot nog verder te spekken, gingen de kandidaten naar het mediacentrum van Santiago. Daar vroeg hij om 3 kandidaten die daar in de spotlights wilden staan, en 1 couch potato. Dat leek dus duidelijk met een radio-dj, twee presentatoren, en een hockeyer – waarbij de radio-dj tevens een basis in Spaans had. Dus Annemieke ging rustig achterover leuker, en hockeyer Taeke ging de tv op. Logisch. De drie heren kregen ondertussen dat ze allemaal een item op de live-televisie moesten gaan verzorgen, in het Spaans. Tim daarentegen had al snel het devies van Art verworpen voor een nieuwe: “Fok dit, zin in”. Geef toe, het bekt wel beter – zodat hij #zinin nogmaals herhaalde. Voordat het trio op tv kon, moesten ze eerst de visagé in – met memorabele beelden van Klaas met een lipgloss en mascara tot gevolg.

Annemieke hoorde ondertussen dat ze televisie moest gaan kijken, met een woordenlijst bij de hand. Vijf woorden van de lijst zouden niet in de Spaanse teksten van de heren voor komen, het correct identificeren ervan zou 250 euro per stuk opleveren. Dit ging gebeuren in een huiskamer, waar de dames des huizes ook maar achter de televisie hadden plaatsgenomen. Je moet toch wat om de dag door te komen.

De mannen waren in de studio aangekomen, alwaar ze met microfoon en tekstblad enigszins ongemakkelijk stonden te schuifelen. Al snel begon het programma, waarbij ze als jonge talenten uit Nederland werden aangekondigd, die aan ‘Goe-is da Mol’ meededen. Na enige koetjes en kalfjes met introducties van de kandidaten en het programma, kwam er.. een reclameblok – waarin de heren rustig hun teksten konden leren. Vrij abrupt werd Taeke echter de studio in getrokken, op een kruk gezet, en het begon; wat hij tegen de kijkers wilde zeggen. Het bleek een Spaans stukje te zijn over dat de Dominicanen zo aardig waren, van muziek hielden, en andere positiviteiten. Annemieke daarentegen.. kon er met haar woordenlijst helemaal niets mee. Na het volgende programma te hebben aangekondigd, mocht Taeke weer weg.

Klaas werd vervolgens in de keuken gezet, waar hij een beetje bij een kookprogramma mee mocht doen. Vervolgens moest ook hij zijn stukje vertellen; waar hij begon met een excuus dat zijn Spaans niet zo goed was. Zijn daadwerkelijke tekst vervolgens, kwam neer op dat hij niet zo goed Spaans kon, waarvoor zijn excuses. Kwaliteitstelevisie daar in Santiago dus! Annemieke daarentegen verstond dat hij vertelde dat het zo leuk was in de Dominicaanse Republiek, en kon wederom geen enkel woord van haar lijst afstrepen.

Tim, ten slotte, kreeg een veel langere tekst, die hij rustig in het Spaans van een blaadje moest oplezen. Prompt ging hij met een redelijk tempo een verhaal over Twitter opdragen, met allerlei woorden die wel op Annemieke’s lijstje stonden – die het evenwel nauwelijks kon bijbenen. Een nieuw reclameblok later, bleken ze heren inmiddels feesthoedjes en –brillen te hebben opgezet om tenmidden van confetti met de presentatrices te dansen. Niet per se met veel ritmegevoel, maar de inzet maakte alles goed – aldus Taeke.

Annemieke inmiddels had van vele woorden echter niets vernomen. Daarom begon ze te analyseren, en concludeerde dat de vele woorden over techiek op haar papier vermoedelijk wel in Tims Twitterverhaal voor waren gekomen. Na nog enkele woorden met lichte willekeur weg te strepen bleven over: tomates, coches, los finalistas, establecemento, en una botella de vino. Daarvan bleken zowaar 4 van de 5 woorden goed, zodat alsnog 1000 euro werd verdiend.

Test en Executie:

Doordat Annemieke al een vrijstelling had, waren er nog maar twee plekken in de finale over. Indien een van de mannen de mol zou zijn, dan moesten de overige twee mannen dus samen strijden voor een enkele finaleplaats. Taeke en Tim realiseerde zich zodoende dat hun bondgenoodschap misschien hier ging stranden.

Bij het invullen van de test bleek Klaas op Tim te zitten. Tim daarentegen bleek al een tijd op Klaas te zitten, maar gaf toe: “ze zeggen bij Wie is de Mol altijd, kokeren is heel onhandig”. Dat is een bekend gegeven van tunnellen, maar gelukkig hadden we Tim om te bekennen dat hetzelfde voor kokeren geldt. Taeke vond het lastig, en ging inzetten op Klaas.. maar kon ook Tim na alle tijd nog niet geheel wegstrepen.

Na een terugblikmonoloog van Art, kwam dan toch het moment van het invullen der namen. Annemieke had haar vrijstelling ingezet, en was dus gegarandeerd als finalist. De naam van Klaas werd ingevuld, en hij kreeg.. groen. Een van het TaekeTim-duo ging dus het spel moeten verlaten. Na Klaas, volgde de naam van Taeke.

Taeke kreeg rood.

En zo zijn er nog 3 deelnemers in Wie is de Mol; 2 kandidaten, en 1 mol.

Of 2 mollen.

Of 3 mollen.