Column

Hier zit ik dan, m’n hoofd duizelt, mijn rechterhand wijkt niet van de muis en scrollend en klikkend surf ik langs allerlei topics. Hongerig naar nog meer ideeën, opties en mogelijkheden die geopperd worden door mijn lotgenoten, ofwel molloten. Dorstig naar hints, smachtend om zelf iets te ontdekken, dat nog niemand anders heeft gezien.

Ah, daar heeft weer iemand gepost. Hm, niets nieuws, er wordt slechts iemand beticht van tunnel- of kokervisie.

Ja, de ‘Molsikaanse Griep’ heeft , getuige de kijkcijfers, Nederland weer behoorlijk in haar greep. Dit is zelfs al de 10e keer en ik word met het jaar fanatieker. Zie net als de meest enthousiasten onder ons overal hints, of het nu op m’n werk is, een verdachte opmerking van iemand, of tijdens het kijken naar 71⁰ Noord (Tippiwan houdt de boel wel heel erg op), ze duiken overal op. Alles wordt uitgekamd, doorzocht, achterstevoren afgespeeld en uitgemolken, van  de 1e tot de laatste seconde en weer terug. Diagrammen, overzichten, anagrammen, of een combinatie van dit al.

Screenshots zetten ons op allerlei benen, maar meestal op het verkeerde. We zien gezichten in tekens, tekens in bomen, teksten op shirts en verzinnen complete theorieën over kleuren, vlaggen en geboortedata.

En dan het schrijnende feit dat er in de afgelopen jaren maar 4 tot 6 hints verborgen zaten in één serie. Wij hadden er veel meer!

Soms vergeet ik gewoonweg dat we nog maar bij aflevering 2 zijn...

Zucht, was het maar weer donderdag.