‘Gezond onder de grond’
door Professor X. Periment
Beste mensen,
Na het publiceren van mijn ingezonden brief van 7 februari jongstleden, is mij een stroom van reacties bekomen, welke hoofdzakelijk twee zaken betreffen. Ten eerste, een grote schare van ‘molloten’ heeft laten weten, hoezeer zij het eens zijn met mijn visie inzake hun zogenoemde ‘aandoening’. Zij voelen zich, dankzij de aandacht die mijn onderzoek, alsmede enkele recente publicaties in onder andere het dagblad de Telegraaf, hebben getrokken, nu eindelijk echt erkend door de massa en politiek Den Haag.
Ten tweede, men wilde graag van mij vernemen waar men mijn onderzoeksresultaten kan verkrijgen tegen geringere betaling dan Elsevier vraagt voor het downloaden van een onderzoeksartikel. Tot mijn spijt moet ik u mededelen dat zulks helaas niet mogelijk is, aangezien een professor ook niet van droog brood kan en wenst te leven. Ik vraag hier om uw begrip.
Heden ten dage wens ik u gewaar te maken van een nieuwe ontwikkeling in de door mij geleide onderzoeken.
Met trots kondig ik u aan, dat mijn onderzoeksteam een succes heeft geboekt in het onderzoeken van de karakteristieken der molloten en wat de significante factoren zijn in het bepalen van hun vergrote hersencapaciteit, hun probleemoplossend vermogen en hun sociale cohesie. Het betreft in deze hun leefomstandigheden. Na een lang proces van participerende observatie is mij onomstotelijk gebleken dat het leven in tunnels een zeer positieve invloed heeft op het welbevinden van ‘de nieuwe mens’!
Onder de grond leven blijkt gezond en productief, en wel om de volgende redenen:
1. Het zich afsluiten van de buitenwereld door in tunnels te overwinteren is bevorderlijk voor de gemeenschapszin. Samen kijken van afleveringen stimuleert de aanmaak van endorfinen en dopaminen, en ook de voor- en napret mogen niet tot de geringe factoren worden gerekend. De door de buitenwereld beschreven nare kantjes van wat door sommigen ‘molverslaving’ wordt genoemd, worden door communicatie met mede-molloten over het onderwerp veelal tenietgedaan.
2. Door gemeenschappelijk denken en veelvuldige samenwerking binnen de tunnels der molloten, zijn zij in staat met betere en welluidendere theorieën te komen over de identiteit van het wezen hetwelk men noemt ‘de mol’ (in hun visie, een wezen dat gelijk gesteld kan worden aan een halfgod). Deze samenwerking is in zekere zin nog productiever, aangezien zij binnen hun zelf ingerichte tunnel volledig op elkaar aangewezen zijn, als het gaat om het met succes stutten van deze tunnel met ‘hints’. Samenwerking en positieve stimulatie levert ook een hoop additionele creativiteit in de vorm van persacties, molspelen, overzichten, muziek en kunstwerken op.
3. De competitie tussen de tunnels onderling, maar ook binnen één tunnel, versterkt de cognitieve groei per individu, omdat men steeds men een betere theorie, dan wel scherpere opmerking placht te komen dan een ander.
Kanttekening zou nog kunnen worden gemaakt bij het klimaat in de tunnels. Ik ben van mening dat dit prima in orde is, mits er goed wordt geventileerd en filters worden gebruikt om de luchtvervuiling tegen te gaan.
Verder wordt de molloten op het hart gedrukt regelmatig over te lopen naar een andere tunnel voor de nodige beweging.
Ik raad aldus eenieder aan, om het leven in de tunnels een keer te komen uitproberen. Ikzelf heb me al jaren verschanst in een kleine uitzichtpost aan de voorzijde van de ingang van het tunnelstelsel, waar ik pretendeer kaartjes voor rondleidingen te verkopen. In werkelijkheid ben ik natuurlijk druk bezig met mijn wetenschappelijk onderzoek, en zijn de rondleidingen slechts een bijverdienste.
Mocht u geïnteresseerd zijn geraakt, ik zie uw komst met graagte tegemoet.
Was getekend,
X. Periment
