Welkom Anton
Het is alweer de 11e serie van WIDM. Toch begint het programma nooit te vervelen. De laatste jaren dingt WIDM zelfs mee naar de begeerde Gouden Televizier-Ring. Waarom is WIDM zo'n sterk programma?
Ik denk dat WIDM zo'n sterk programma is omdat we van de Avro en IDTV de tijd krijgen om ons volledig op de opdrachten en locaties te richten. We krijgen de tijd om elke locatie drie keer te bezoeken voordat we daadwerkelijk gaan filmen en we krijgen de kans om weken op een opdracht te broeden voordat er iets uitkomt. Dat geeft ons de kans om leuke wendingen te bedenken of gewoon spectaculaire opdrachten waar je graag naar kijkt. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat WIDM een ijzersterk format is, waar we de Belgen van Woestijnvis toch wel erg dankbaar voor mogen zijn.
Wie is voor jou de beste mol ooit? Waarom?
Allemaal. Iedere mol heeft zijn of haar eigen stijl en is daarom per definitie een goede mol. Als je me zou vragen: welke stijl bevalt je het meest? Dan zeg ik George (seizoen drie) en Dennis (seizoen acht). Beiden waren brutaal en konden ongestoord mollen omdat ze door de anderen niet echt serieus werden genomen.
Wat is voor jou de beste opdracht ooit?
Tja, dat is een moeilijke vraag. Ik heb heel veel 'beste opdrachten ooit'. Komt ie: een feest organiseren in Australië, het kasteel veroveren in Schotland, van de brug springen in Canada, de ondervragingsnacht met Jantien in Portugal, Het koffertje van Pete in Australië, de ‘arrestatie’ van de kandidaten in Argentinië (hoewel dat feitelijk geen opdracht was), de fotografieopdracht van Nadja in een tempel in Thailand, de taxikevers in het centrum van Mexico-city, de foto voor de tempel van Petra in Jordanië, de karaokeopdracht in de bioscoop in Japan en dit jaar vond ik het jokerspel op het plein in Léon in aflevering zeven erg leuk. Hoewel ik het ‘toekomst naar je hand zetten’ ook erg geslaagd vond.
En nou heb ik nog maar één opdracht per seizoen genoemd, terwijl ik van sommige seizoenen veel meer favorieten heb.
Waarom heeft het programma zoveel fans denk je?
Omdat we al elf jaar bestaan en al die tijd een aanvaardbaar niveau hebben weten te halen. Een andere reden is dat we veel jeugdige kijkers hebben die jong ‘instappen’ en ons jaren trouw blijven. En dat is een goede ontwikkeling want: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!
Wat vind jij het spannendste aspect aan WIDM? De executie? De opdrachten?
De opdrachten vind ik altijd leuk om naar te kijken. In de montage zie je veel dingen die je mist als je er vlak op staat bij het filmen ervan. Die opdracht met de twee bussen op de racebaan van El Salvador bijvoorbeeld. Toen stond ik bovenop de wedstrijdtoren met Pieter Jan en pas in de montage zag ik wat er allemaal in die bussen is gebeurd.
En de executie, tja, ik kijk vlak vantevoren altijd even in de computer om te zien wie er afvalt, dus het executiemoment is voor mij geen verrassing meer.
Als je zelf zou meedoen aan WIDM, zou je dan de mol willen zijn of liever een kandidaat? Waarom?
Ik denk dat ik een hele slechte mol zou zijn, dus mijn antwoord is kandidaat. Hoewel ik de spanning van de executie niet zou overleven vrees ik. Kortom: ik zou de eerste afvaller worden.
Is de Mol volgens jou best een man of een vrouw?
Dat maakt helemaal niets uit. We hebben hele goede vrouwelijke én mannelijke mollen gehad.
Vertrekken jullie voor de opdrachten altijd vanuit de locaties die jullie geselecteerd hebben of bedenken jullie opdrachten en gaan jullie dan pas op zoek naar geschikte locaties? Of beide?
Inderdaad beide. We kwamen bijvoorbeeld in het stadje Ataco in El Salvador en zagen daar allemaal muurschilderingen. Daar wilden we iets mee doen en toen bedachten we de muurschildering/billboard opdracht. En dan heb je dus ook een billboard nodig en daar zijn we toen specifiek naar op zoek gegaan.
Welk concept zou je behalve WIDM wel eens willen uitwerken en in een programma willen gieten?
Dat zijn er best wel veel, maar dat zijn allemaal formats die je niet kent. Of nóg niet kent, want hopelijk wordt het ooit wat. En dan hoop ik dat alle molloten dáár ook naar kijken.
Anton, het is tijd om een tipje van de volgende serie op te lichten.
Eeehm, ik ben nu toevallig op reis voor de twaalfde serie en ik kijk nu uit het raam van m’n hotelkamer en wat ik zie is…… werkelijk oogverblindend. Heb je daar wat aan?
Heb je tot slot nog een spannend mol-gerelateerd verhaal?
Nah, spannend... Je hebt vast wel gemerkt dat we dit jaar erg veel regen hebben gehad. Het heeft zo’n vijf dagen onafgebroken geregend. Hoewel regen niet echt het juiste woord is om de hoeveelheid water die naar beneden kwam te beschrijven. Het was meer een wolkbreuk van vijf dagen. Dat heeft de volgorde van opdrachten dit seizoen wel een beetje omgegooid. De Cerro Negro bijvoorbeeld, zat uiteindelijk in aflevering zeven, maar was gepland voor aflevering vijf. Aan regen heb je niets op zo’n vulkaan, dus we hebben gewacht tot de verwachting was dat het weer zou opklaren en dat heb je gezien.
Maar intussen moeten de opnames wel gewoon doorgaan met andere opdrachten. Gedurende die vijf dagen van regen hebben we één avond gehad waarop we voor de volgende ochtend maar liefst drie verschillende opdrachten hadden klaarstaan. Eén opdracht waarbij het niet hard genoeg kon regenen, één opdracht voor slecht weer, maar geen regen en één opdracht als onverhoeds de zon zou gaan schijnen.
Het is overigens de eerste keer in elf jaar dat het weer zo’n grote invloed op het opnameschema van de Mol heeft gehad. Maar achteraf mogen we de weergoden wel dankbaar zijn, want het is een heel mooi seizoen geworden. Toch?
