Vanaf 2003 kom ik regelmatig naar Amersfoort voor een fandag van Wie is de Mol. 21 mei werd de derde keer.

Op Utrecht Centraal kom ik Annemieke al tegen en we reizen het laatste stukje samen. De zonnewijzer is niet te missen. Ik kan het niet nalaten voorbijgangers op hun mol-gehalte te beoordelen, zodat ze samen met ons alvast wat kijk-ervaringen kunnen uitwisselen. Het duurt maar een paar minuten voor de eersten zich melden. XKI, Seraphina, Vveerraak, ik meen Wendy te zien, Erik TKS en nog wat mensen van wie ik op dat moment de namen nog niet ken. Het leek net Zwaan-kleef-aan. De groep werd steeds groter. En met zo’n 15 personen ging het richting Observant.

Ik heb een gruwelijke hekel aan wachten, daarom was ik heel blij dat de deuren al open waren, en dat ik meteen kon doorlopen voor mijn badge. Niet dat ik die nodig had, veel mensen kennen mij zonder badge ook wel, en dat heb ik natuurlijk ook met andere regelmatige meeting-bezoekers.

Wat mij opviel, was dat het groepje van het Avroforum zich meteen helemaal thuisvoelde tussen de .Com-mensen. Ligt voor de hand, we komen allemaal om dezelfde reden naar de Observant. SBS-6 duurde het te lang, zij waren gekomen voor de kandidaten, maar moesten naar een volgende opdracht in Rotterdam. Jammer, geen landelijke roem voor de vrijwilligers en bezoekers van de fandag.

Ik had mijn zinnen gezet op een artikel uit de veiling. En dat lukte me ook, en ook nog voor een schappelijk bedrag. Als ik ooit eens in Buenos Aires rondloop, zal ik er dank zij Wie is de Mol en de aantekeningen van Milouska niet verdwalen.

Op het avroforum had ik vorig jaar een topic over Marc-Marie. Dat heette “Marc-marie heeft roze sokken”. Hij was toen mijn mol. Er stond toen zoveel onzin op het forum, dat ik besloot daar  een schepje bovenop te doen, en binnen de kortste keren waren er 50 reaties. Toen ik meldde dat het topic volstrekt onzin was, geloofde niemand mij. Thuis heb ik voor allerhande gelegenheden spulletjes liggen, waaronder toevallig ook roze babysokjes. En ik besloot er iets leuks mee te doen voor Milouska. Ook het verhaal over dat topic heeft ze kunnen lezen, en ze vond het prachtig.

De quiz: ik had vrijwel alles fout, behalve de schiftingsvragen. Een ook de laatste finalevraag bleek ik correct te hebben, ik had het net van tevoren gecheckt bij George. Ik hoefde ook niet perse op het podium, ik had al een leuk aandenken aan de dag.

Een mooi moment was de oproep van Richard voor Frédérique. Haar viel een oorverdovend, minutenlang aanhoudend applaus ten deel. Ik stond toen vlakbij de kandidaten toen Richard die oproep deed, en kon zien dat de meesten het daar toch moeilijk mee hadden. Ik had begin april het idee geopperd om een boekje klaar te leggen waarin iedereen persoonlijke woorden kon schrijven voor de nabestaanden van haar. Ongeveer zoals ik het bedoeld had, is het idee ook uitgevoerd.

Ik heb veel bekenden niet weg zien gaan, maar hoefde gelukkig niet alleen naar het station te lopen. De NL-groep vergezelde me tot het station, en de meesten reisden met me mee tot Utrecht. Een leuke dag, met oude en nieuwe vrienden, was ten einde.

Molfandag 2006, 21 mei

Mijn molfandag begon om 9 uur, mijn wekker ging… Uiteraard veel te vroeg gezet, hoefde pas om kwart voor 11 op het station te zijn voor een meeting met Daedalus van het .com forum. Dit gaf me wel even te tijd om te beseffen dat het vandaag toch echt ging gebeuren: Ik zou de meeste kandidaten gaan zien!!!!! Meteen was ik klaarwakker en stond ik met een grijns op mijn gezicht van hier tot aan Salta en weer terug. Ik had er zin in!!! Nog even snel naar mijn broertje Bart, die ook mee zou gaan, en samen stonden we te springen omdat we er zo’n enorme zin in hadden.
Net voordat we weggingen nog even een driedubbele check: hebben we alles bij ons?? Twee digitale camera’s, schriftjes en blaadjes voor de handtekeningen, zwarte watervaste stiften, telefoon, en natuurlijk geld om een leuk aandenken aan de molfandag te kopen op de veiling! Check!

In de trein gezellig met Daedalus gepraat, en bij Weesp stapte ook Dech2410 in. Nog even kletsen over… natuurlijk…. Wie is de mol! En voor we het wisten waren we in Amersfoort. De hele reis naar Amersfoort was het rotweer, maar in Amersfoort aangekomen brak de zon door. We dachten allemaal maar een ding: Frédérique is wel aanwezig vandaag. Daedalus wist de weg naar de Observant, dus we volgden hem. Uiteindelijk keken we achterom en liep er nog een stoet van mensen achter ons, die kennelijk ook naar de Molfandag gingen. Toen we daar kwamen waren de deuren nog dicht, hoe kon het ook anders, we stonden er om half 1! Helemaal vooraan uiteraard, voor de deur. We probeerden te kijken of de kandidaten er al waren, maar we zagen niks. We hebben zelfs nog even geprobeerd aan de deur te luisteren of we hun stemmen wellicht in de hal zouden horen. Daedalus meende de stem van Richard te herkennen, en ik hoorde iets dat verdacht veel leek op de stem van Mary-Lou van Steenis. Om even Karel en Richard te quoten tijdens het vragenvuur en de afterparty: “PARANOIA!!!!” En gelijk hadden ze, want de kandidaten waren er natuurlijk nog niet!

Tegen een uur gingen de deuren open en konden we ons nummer opgeven. Vervolgens mochten we doorlopen en onze badge halen. Er stond een tafeltje met een witte roos, en daarbij lag een boekje waar we herinneringen aan Frédérique in konden schrijven. Het was een prachtig gebaar: het boekje zou aangeboden worden aan de ouders van Frédérique. Ik heb er gelijk wat ingeschreven, en na mij volgden vele mensen.
Ook kregen we een quiz die we vervolgens gelijk in gingen vullen!! De vragen waren niet allemaal makkelijk, zelfs nog even hulptroepen ingeschakeld om de schiftingsvragen te controleren (nòòòòhh). Quiz ingeleverd, en toen gingen we vragen bedenken die tijdens het vragenvuur wel eens gesteld zouden kunnen worden aan de desbetreffende kandidaten! Ik zag buiten een tafeltje, dus ik stelde voor dat we daar zouden gaan zitten. We kwamen buiten, en toen bleek dat het tafeltje gereserveerd was voor de kandidaten. Het was ook te mooi om waar te zijn: een tafeltje in het midden van de zaal voor het podium… Toen gingen we maar op de grond zitten, tegen een ton aan, met voor ons precies het tafeltje waar ze zouden gaan zitten, en aan de linkerkant ook nog een gereserveerd tafeltje. Het liep ondertussen tegen kwart voor twee, dus het werd tijd dat de kandidaten zouden arriveren. Mapel opende deze dag en zei dat de kandidaten onderweg waren en dat de opbrengst van de veiling naar het Kankerfonds zou gaan. Ook heel mooi was dat ze vertelde dat deze dag opgedragen is aan Frédérique Huydts. Hierna volgde uiteraard een enorm applaus. Na dit welkomstwoord gingen Ninka en ik even naar de wc, om vervolgens door te lopen naar buiten om de kandidaten op te wachten. Uiteraard had ik mijn camera meegenomen!!  De kandidaten waren echter ietwat aan de late kant, waardoor SBS shownieuws alweer wegging. We hebben (geduldig?!?!) staan wachten op de kandidaten, en uiteindelijk kwam daar een stoet van een stuk of 8 auto’s aanrijden. Uit de eerste stapte Karel!! *klik*

In de auto die volgde zat Mary-Lou, die ons allemaal begroette met een luid: “Hallo allemaal!”, net als Karel overigens. Geert reed nog een stukje door in zijn auto, dus ik richtte me op de auto waar Milouska, Peggy en Toine in zaten, maar opeens stond ook Geert voor mijn neus. Toine reed nog even door in de auto. En mijn camera maakte overuren, net als mijn glimlach/grijnsspieren . Ik liep achter Milouska, Mary-Lou, Geert, Peggy en Karel aan naar binnen, waar ik snel Bart opzocht om te vertellen dat ze er waren!! Toen zag ik dat ze gelijk begonnen waren met handtekeningen uitdelen en foto’s maken, dus ik haastte me snel om ook mijn blaadjes en schrift te pakken.

Ik stapte de ruimte in waar ze stonden, en toen waren we omringd door kandidaten: Mary-Lou stond rechts van mij, Geert links, Karel achter en Peggy en Milouska zaten voor me op het bankje. Daar heb ik mijn eerste handtekeningen gescoord: Mary-Lou, Peggy, Milouska, Geert en Karel wilden allemaal wel krabbelen. Op mijn vraag aan Mary-Lou of ik met haar op de foto mocht was het antwoord: “Ja natuurlijk!” Ik wilde de foto zelf maken, want mijn broertje was achtergebleven. Mary-Lou keek daarop verbaasd en zei: “Ga je hem zelf nemen?” Ik antwoordde, maar daar was al een mede-fan die de foto graag voor me wilde maken (nog bedankt diegene… wie het ook was!) Mary-Lou voegde nog even toe dat ze vond dat ik een erg mooie camera had! *trots* Nog even een handtekening voor mijn “zusje” gevraagd… Ik heb geen zusje, maar goed. Het was voor mijn oppaskindje, en zusje ligt nou eenmaal wat sneller in de mond. En net alsof die kandidaten weten dat ik geen zusje heb!! Geert zei gelijk: “Natuurlijk!! Hoe heet je zusje?” Ik antwoordde: “Romy”, en voor haar zette hij wat leuks op een A4-tje: Veel liefs voor Romy, XX handtekening en daaronder: Geert Hoes. Heel leuk van Geert! Ook gelijk gevraagd of ik op de foto mocht met hem, en daar was Jitsje!! Zij nam de foto van Geert en mij, en toen nam ik een foto van haar en Geert. Geert ging weer verder en toen zag ik in de hoek Richard staan, bij de deur. Ik pakte gelijk al mijn blaadjes en wilde naar Richard toestormen, draai ik me om *kedoing* loop ik zowat Toine omver! Dus ik gelijk: “Heeey Toine! Mag ik een handtekening?” Dus een handtekening, uiteraard ook eentje voor mijn “zusje”, en een foto, en wie stond er toevallig weer/nog steeds naast me?? Juist!! Dat was Jitsje, dus wij maakten weer foto’s van elkaar met Toine erbij! Wat een schatje is dat zeg, Toine van Peperstraten. Toine ging weer verder, en toen stonden we bij Richard voor zijn neus. Je kent het onderhand wel: handtekeningetje, foto’tje. Richard is ook onwijs aardig en leuk, ook hij vroeg naar de naam van mijn zusje, en hoe je dat spelde. “Voor Romy, veel liefs van Richard G. X” of iets in die richting is het geworden. In de verte zag ik ineens Roderick, voor de bar. Die was mij nog niet opgevallen, dus ik ging onderweg naar Roderick. Op mijn weg naar Roderick kwam ik Karel tegen, dus ook natuurlijk even een foto’tje en een krabbeltje. Toen stuitte ik op Liz en (verrassing), ook haar heb ik twee handtekeningen en een foto ontfutseld. Nog even opgemerkt dat ik het erg leuk vind dat Liz vanaf september te zien is in ONM, en dat vond ze leuk om te horen. Eindelijk bij Roderick aangekomen, moest ik even wachten totdat hij klaar was met poseren met zijn mollenbril. Ook daar leuke foto’s van genomen en met hem op de foto geweest. Helaas waren toen mijn blaadjes op, dus heb ik Roderick zijn handtekening onder die van Liz laten zetten: dat vond ik wel passen, ze hadden immers samen de tango gedanst. Toen gingen alle kandidaten op weg naar buiten. Ik was toen nog niet op de foto geweest met Milouska en Peggy, dus die moest ik nog even stalken!! (nee ik was niet die persoon die op de foto van Peggy bood en later ook op de zonnebril, en die door Richard “stalker” genoemd werd!) Buiten op de foto geweest met Milouska, die omringd door mensen lekker rustig in haar stoel kon blijven zitten met haar dikke buik. Ook nog naar Peggy geweest en met haar op de foto. Ook van Peggy kreeg ik een opmerking over mijn camera: “Hey wat heb jij een mooi dingetje zeg!!” *grijns* Peggy is echt een stoer wijf zeg!! De hele tijd praten, vragen beantwoorden, poseren voor de foto… TOP!!

Toen ging de veiling beginnen. Ik had een fantastische plaats, al zeg ik het zelf! Ik stond pal naast het kandidatentafeltje, met naast mij Karel, en voor mij Mary-Lou. Tussen hen in zaten rond de tafel Milouska, Geert en Liz. Op het podium stonden Peggy en Richard en Toine stond halverwege de zaal, en Roderick stond achteraan tegen de muur. Peggy zei dat we allemaal op moesten letten en dat ze het maar één keer ging doen: de biecht waarin ze vertelt dat ze de shekkel van Milouska gejat heeft. Het was geweldig!! Iedereen klapte en joelde! En Peggy stond daar: Eerst deed ze dat lachje, toen zei ze: “Ik heb jouw shekkel!!!!!!” Toen deed ze vrij lang het pistool teken, dat ze vervolgens richtte op Milouska. Het was zoooo gaaf!!
Toen gingen ze beginnen met de veiling. Als eerste werd het magneetplaatje van auto nummer 3 op het racecircuit geveild. Richard deed het enorm leuk. Hij gooide er nog een opmerking tegenaan dat het misschien ook wel gebruikt kon worden als placemat… Verder weet ik de volgorde niet van wat ze veilden. Maar er kwamen een hele hoop leuke dingen langs: -1000 bordje, foto’s van het memoryspel van Richard, Geert, Milouska, Peggy, Roderick en Frédérique, karikaturen van Vriendlief, de foto’s die gemaakt zijn bij de bekendhedenopdracht, straatnamenbordjes van Milouska, Roderick, Toine en Liz, koppensnellers hamer gesigneerd door Toine, mollengeld, shekkelringen en 1 shekkel, stickers van de kofferopdracht, grote billboardposter, drie rozen, en het gedicht dat werd voorgedragen tijdens de rozenopdracht. Toen ik enkele dagen geleden las dat dit gedicht ook geveild zou gaan worden, wist ik zeker dat ik erop zou gaan bieden en dat ik deze graag zou willen hebben. Uiteindelijk heb ik deze ook weten te bemachtigen!!! *trots* Het is echt een heel mooi perkament!! Ik heb ook nog geboden op het mollengeld, maar dat werd voor mijn neus weggekaapt en ik heb het bod op de shekkel flink doen verhogen. Ik bood de hele tijd op tegen Heinz, mede doordat ik naast de kandidaten zat. Mary-Lou zat echt zo van: “ja goed zo, lekker opbieden!!” Uiteindelijk ging toch Heinz aan de haal met de joker, maar het leverde mij wel een complimentje op van de kandidaten dat ik goed had opgeboden en dat er nou lekker veel geld bij kwam voor de kankerstichting!! 

Richard had trouwens geweldige opmerkingen tijdens de veiling!! Zo riep hij enkele malen: “30 euro voor een stukje papier!!”, “Plastic rozen van de Wibra”, en “100 gulden voor een tering stukkie hout!” Toen iemand per se de foto van Peggy wilde hebben riep hij: “Ja die foto wil je wel erg graag hebben hè?!?” Uiteindelijk had deze jongen/man (Guikie) deze foto ook gekregen, en riep Richard: “Oh hij weet niet hoe snel hij naar huis moet komen met die foto! Wie weet wat hij er dan mee gaat doen!” Later bood dezelfde persoon ook nog op de zonnebril die Peggy op had tijdens de gaucho opdracht. Er waren twee mensen aan het bieden voor die bril, waaronder deze jongen. Richard riep: “En 25 euro daar in de hoek! Oooh, en 30 euro voor de stalker!” Later was het niet precies duidelijk wie de zonnebril van Peggy gekocht had. Er kwamen twee mensen naar voren die beiden dachten dat ze hem hadden. Richard stopte de veiling even, om het verhaal te horen dat ze het niet wisten wie hem had. Vraagt Richard: “Hoeveel heb jij geboden?” Antwoord: 35 euro. Richard: “En hoeveel heb jij geboden?” Antwoord: 40 euro. “Nou kijk, soms is het zoo simpel. Wie zou de bril dan hebben?” zei Richard ad rem, wat bij iedereen op de lachspieren werkte.
Op een gegeven moment ging er weer een karikatuur van Vriendlief in de verkoop, en Milouska zei tegen Karel: “Is deze niet wat voor jou Karel?” en toen werd er al 32,50 geboden. Karel stond op en wilde “35 euro” roepen, en hij stak zijn hand op. Richard: “EN VIJFTIG EURO GEBODEN DOOR KAREL!” Best genaaid voor Karel, maar een meesterlijk moment voor ons allemaal!!!
De veiling heeft uiteindelijk 1405 euro opgebracht voor de kankerbestrijding, en dit waren de items die verkocht werden:
•   Auto nr.3 - Kevin - € 35,00
•   tekening Vriendlief - Milouska - € 35,00
•   Poster Bilboard - Robert - € 30,00
•   Roderickbaan - Tom - € 45,00
•   Memoryspel -1000 - Heinz - € 55,00
•   Brief spinbrief - Mol Thessa - € 35,00
•   Tekening Vriendlief - Peggy - € 35,00
•   lege shekkelring - Ikbenjorg - € 27,00
•   kaart Buenos Aires - Bodejos - 17,50
•   kofferstickers - Tommie - € 40,00
•   George identiteitskaart - Marisord - € 35,00
•   shekkel Milouska - Heinz - € 115,00
•   polaroid foto's - Dech2410 - € 45,00
•   plank foto Geert - Corrie - € 25,00
•   Rozen - Falcon Matrix - € 17,50
•   molgeld - Tommie - € 40,00
•   zoutvlakte vriendlief - Alexander Been - € 30,00
•   groene enveloppe met aanwijzing - Carly - € 25,00
•   Hamer Toine - IkbenMol - € 50,00
•   sjaal Karel - LadyC - € 32,50
•   foto Peggy - Guikie - € 40,00
•   foto Milouska - Dikke Controleur - € 35,00
•   foto Richard - Har - € 35,00
•   bril Peggy - Sally - € 35,00
•   tekening Karel - Karel - € 50,00
•   foto Roderick - Tom - € 30,00
•   straatnaambord Toine - Tinuzzz - € 40,00
•   tekening Toine Vriendlief - Lollygirl - € 45,00
•   bord Milouskaplein - Kristel Kwakkel - € 25,00
•   tekening Peggy Vriendlief - Lonneke14 - € 35,00
•   bord Lizplantsoen - Duikertje - € 35,00
•   foto Frédérique - Rieleth - € 210,00
•   foto met Richard naast een paal - xki - € 20,00
En het schijnt dat er binnenkort nog wat verkocht gaat worden, dus ik hou de site scherp in de gaten!! Tijdens de veiling sneakte ook mol George naar binnen, maar al snel werd hij door iedereen herkend en het podium op gehaald door Richard. Daar werd er een identiteitskaart van hem geveild.

Na de veiling kwam Karel naar voren, en hij probeerde Richard over te halen te gaan paaldansen, dat had hij Milouska immers beloofd. Richard bleef maar proberen eronder uit te komen. “Er staan hier geen palen!!” Peggy: “Er staan genoeg palen daar aan de zijkant!!” Maar Richard bleef hardnekkig volhouden. Helaas helaas… Ook nadat Milouska opgestaan was en riep: “Dan ga ik wel met je meedoen Richard!” bleef Richard erbij dat hij het niet ging doen. Hij zei nog wel: “Ik ga wel op cursus en dan doe ik het wel volgend jaar ofzo!” En daar gaan we hem aan houden, want een mondelinge overeenkomst is een rechtsgeldige overeenkomst. En aangezien veel mensen deze uitspraak van Richard gehoord hebben… Prepare yourself Richard!! Volgend jaar sta jij aan een paal (en waarschijnlijk ook voor paal )!!

De kandidaten gingen weer rondlopen, dus we konden weer allemaal praten met ze, handtekeningen halen en met ze op de foto… Liz ging na de veiling weg, ik weet niet waarom, waarschijnlijk had ze het druk ofzo? Bart en ik zijn weer met Richard op de foto geweest. Voor Bart de eerste keer, voor mij de tweede, maar de eerste was binnen genomen, en heel erg donker. Er kwam nog iemand naar Richard toe en die vroeg zich af wat een foto hem waard was. Richard riep uit: “Die moet je wissen!” Ik weet niet precies wat er op de foto stond, maar ik suggereerde dat Richard hem moest afkopen, dat hij 200 euro zou geven wat dan naar de kankerbestrijding zou gaan en dat diegene de foto dan zou wissen. Richard moest lachen, maar 200 euro was wel een beetje teveel vond hij… Ook nog even een keertje op de foto geweest met Toine, want die van binnen was wel een beetje donker. Nu is hij heel leuk geworden, en op de foto waar Bart met hem staat heeft hij echt zo’n “mollenlachje” zoals we in WIDM zagen. 

Toen was het tijd voor het vragenvuur. Er moest een stoel komen op het podium, want Milouska met haar dikke buik moest wel kunnen zitten. De anderen stonden erom heen, behalve Liz, want die was al weg. Ik stond helemaal vooraan, geweldig uitzicht!! George ging het vragenvuur presenteren. Er werden een stuk of tien vragen gesteld, waarvan er twee van mij waren, en eentje van Bart. Dat vonden we natuurlijk wel leuk!! Ik weet niet meer precies de volgorde van de vragen, en ik weet ook niet alle vragen meer, maar ik doe mijn best!!
Er werden verschillende vragen aan Mary-Lou gesteld, die hier erg leuk op reageerde. De eerste vraag was “Hoe zat het met jouw hoogtevrees tijdens de treetopopdracht?” We hebben natuurlijk allemaal gezien dat ze enorme hoogtevrees had op de brug, waardoor ze deze brug kruipend over ging. Tranen erbij, en vervolgens in de biecht zeggen dat ze zich zou kunnen schamen voor haar gedrag, maar dat ze gewoon heel erg bang is. Bij de treetopopdracht leek er geen tikkeltje hoogtevrees aanwezig. Het antwoord van Mary-Lou was dan ook: “Hoogtevrees? Welk hoogtevrees? Nee joh, ik heb helemaal geen hoogtevrees!” Wat een topactrice zeg!! Nadat ze eruit was, en ze dus geen potentiële mol meer was had ik niet meer verwacht dat het gespeeld zou zijn… Maar wat heeft ze die hoogtevrees goed gefaket zeg!! Nog een vraag aan Mary-Lou was: “Hoe zou jij het spelen als je de mol was?” Mary-Lou richtte zich hierop naar Anton Jongstra die halverwege de zaal stond. “Tja… hoe zou ik het spelen als ik de mol was. Dat kunnen we gelijk wel even regelen! Ja… zal ik eh volgend jaar eehm? Ja, dan doe ik het gewoon volgend jaar eh, de mol. Dan is dat gelijk geregeld, dan kunnen jullie het gelijk zien!” Mijn vraag aan Milouska was: “Of ze ooit wel eens bijna uit haar rol gevallen is?” Er schiet me iets te binnen wat ze zei over het mollenboekje, dat ze vaak vergat om in haar mollenboekje te schrijven. Dat ze dan ineens de anderen zag schrijven en dat ze toen dacht: “Shit, het mollenboekje!” en dat er toen nog heel weinig instond en dat ze niet wist wat ze nou op moest schrijven. George maakte ook een opmerking hierover, hij vergat ook steeds te schrijven. En hij vertelde dat in zijn serie Kirsten naast hem kwam zitten toen hij aan het schrijven was, en dat hij niet wilde dat ze zijn boekje zag. Toen heeft hij maar een enorme scheet gelaten en toen was ze weg en is ze nooit meer teruggekomen… Toen reageerde Mary-Lou nog met: “Ja stop maar met die details!!” (of iets in die richting) Milouska had het ook nog over haar stem, dat ze een hele hoge stem had soms in het programma, en dat ze die stem thuis soms ook nog opzette als ze iets gedaan probeerde te krijgen bij haar vriend. En dat haar vriend dan elke keer zegt: “NEE!!! Niet dat stemmetje!!!” Dus Milouska moest soms dat stemmetje wel even volhouden in het programma, terwijl het helemaal niet haar eigen stem was, ze praat normaal veel lager. Dat deed ze ook nog voor: “Ik praat normaal heel laag…” Met een nog lagere stem dan ze altijd heeft. Ook had Milouska het over het eerste moment op de brug, waar Mary-Lou haar hoogtevrees speelde, zo blijkt… Dat ze per se als laatste wilde, en dat Milouska natuurlijk de files had gezien van alle kandidaten, en dat er bij Mary-Lou helemaal geen “hoogtevrees” stond. Dus dat Milouska zoiets had van: je moet!! Je hebt geen hoogtevrees! Uiteindelijk ging Mary-Lou kruipend over de brug en mocht Milouska dus beginnen met het memoryspel. Ze was heel erg zenuwachtig, omdat ze wist welke bordjes ze om ging draaien, en ze zei dat ze moest uitkijken dat ze niet ging lachen. Het moest er natuurlijk wel echt uitzien. Dat vond ze een eng moment, ze dacht dat ze door de mand zou vallen, want eigenlijk moest ze heel erg hard lachen. 
Een andere vraag aan Milouska was hoe de kleine mol ging heten… Milouska hoorde de vraag, glimlachte en moest even lachen, maar daarna viel het kwartje pas echt en lag ze helemaal in een deuk!! Dat was zo leuk om te zien!! Zegt ze: “Ja ik heb net drie weken mijn mond moeten houden over dat ik de mol was, je denkt toch niet dat ik nu na al die maanden ga vertellen hoe hij of zij gaat heten?!” De vraag van mijn broertje aan Roderick was: “Heb je die “mollenbril” speciaal gebruikt om jezelf verdacht te maken?” Roderick antwoordde hierop dat hij tot na de uitzendingen niet wist dat het een “mollenbril” genoemd werd. Dat hij hem gewoon gekocht had tegen de felle zon in Argentinië en dat hij later las en hoorde dat mensen het een mollenbril vonden. Ook kwam hij er pas later achter dat Frédérique vond dat hij een mollenbril op had.
Iemand wilde ook een vraag aan Liz stellen over de tango: “Hoe dat nou was?” Maar helaas was Liz al naar huis dus opperde George dat Roderick die vraag misschien wel kon beantwoorden. Roderick vond het heel erg moeilijk, ook omdat hij Liz net twee dagen kende. Hij vond het wel een hele ervaring, die paar dagen achter elkaar dansen… Toen werd er vanuit het publiek gevraagd waar hij die pruik ineens vandaan haalde. Roderick: “Die hebben we gekocht, toen we de kleren gingen kopen, en de schoenen.” Een andere vraag uit het publiek was of Roderick nou echt degene was die had gebeld met de mededeling: “Wat er ook gebeurt, jij moet de zwaarste nemen…” Roderick antwoordt dat hij dat wel degelijk was aan de telefoon. Hij had daartoe de opdracht gekregen van de productie. Dus Chris had gelijk toen hij zei dat het Roderick was!
Er werd ook nog een vraag gesteld aan Geert. George zei: “En dan heb ik nog een vraag voor Geert. Toen zei Richard: “Oh, deed die ook mee dan??”  Geniaal! Iedereen moest heel erg lachen, en ook bij Geert kon er een lachje af! De vraag was: “Ging je echt meteen naar huis?” Geert antwoordde hierop dat hij echt meteen naar huis gegaan is, en dat hij dus niemand meer gesproken heeft van de andere afvallers. Ik had ook nog een vraag aan Peggy die werd gesteld bij het vragenvuur: “Peggy, heb jij ooit wel eens geprobeerd om jezelf verdacht te maken??” Peggy antwoordde iets van: “Ja eigenlijk wel. Als we bijvoorbeeld in het busje zaten en iedereen sprak over zijn of haar verdenkingen dan sloot ik mijzelf af en nam ik eigenlijk geen deel aan het gesprek. Ik gaf niet aan wie ik verdacht of ik loog daarover, wat mij natuurlijk wel verdacht maakte. Ook bij het schrijven in de mollenboekjes… Als iedereen bijvoorbeeld aan het schrijven was dan deed ik dat niet, ik deed het later, als de anderen mij niet zagen…”
Beetje jammer was wel dat George aan iedereen die de vraag stelde vroeg wie dat was en waar die stonden, behalve bij drie vragen: mijn twee vragen, en die van Bart . Maar ja, niks aan te doen… En bovendien, ik stond vooraan dus eigenlijk keken ze allemaal daar wel heen . En de vraag van Ricksel aan Peggy was heel erg leuk: “Peggy, mag ik een knuffel van je?” En toen mocht hij naar voren komen en kreeg hij een knuffel en drie zoenen van Peggy. Ik weet niet of het op dat moment of iets later was dat Mary-Lou ook nog een leuk geintje had. Peggy moest vooroverbuigen om iets aan te pakken van de zijkant van het podium. Mary-Lou zag je echt zo de zaal in kijken, en toen keek ze naar de kont van Peggy, en toen weer zo de zaal in met een blik van: hehehe, hoe gaat ze reageren? Mary-Lou legt dan haar hand op de kont van Peggy en begint die te aaien en dan knijpt ze erin. Peggy draait zich om met een gezicht van: Hey! Wat heb ik nou aan mijn reet hangen (letterlijk en figuurlijk )! En toen zei Peggy iets van: “Oh was jij dat!” tegen Mary-Lou. Ik vond dat erg grappig om te zien!
Een vraag aan Toine was wat hij het leukste vond dat hij uitgehaald had… (ofzo) Toine begint te vertellen over het bericht van de mol. Dat hij in het huisje op het bord geschreven had: “Dit is een bericht van de mol: Milouska, ga naar buiten!” Milouska haakte hierop in door te zeggen dat dat natuurlijk helemaal niet kon, omdat zij de mol was. Maar dit moest ze natuurlijk wel goed meespelen, ze kon niet zomaar zeggen dat er helemaal geen bericht van de mol was omdat… nou ja… omdat hè  Toen zei ze dat ze iets van 10 seconden voor het raam gestaan heeft en naar binnen gekeken heeft omdat ze wist dat er een telefoontje zou komen. Ze mocht natuurlijk niet zo snel weer terug naar binnen. Ook maakte Toine nog een opmerking over zijn geintje met Milouska: “Geef alle jokers aan Toine”, waarbij iedereen natuurlijk weer moest lachen. Het was ook een geweldige grap!!! Toine zei dat hij geen idee had dat het opgenomen was toen hij op de grond lag achter het muurtje. Dat vond hij een leuke verrassing!
En waar het woord “shekkel” nou vandaan komt? Milouska heeft dat bedacht. Ze heeft een bepaald vriendenclubje, en telkens als ze een woord niet weten dan gebruiken ze het woord “shekkel”. Meestal wordt het gebruikt in de winkel: hoeveel shekkels kost dat?? Op een gegeven moment gebruik Milouska dat woord dus, en iedereen neemt het klakkeloos over. Milouska zat ook een aflevering met datzelfde vriendenclubje te kijken, en toen zei iemand van dat clubje op een gegeven moment: “Zeiden ze nou “shekkel”? Iemand uit het publiek merkte op dat het woord “geld/muntstuk” betekent in een bepaalde taal.

Iemand op het podium (volgens mij was het Karel?) zei dat Richard even moest vertellen over zijn sms-grapje. Hij vertelde dat je een vertrouwenspersoon had in Nederland die je dan een keer mocht bellen. Dan kreeg je een telefoon van de productie en Richard was “per ongeluk” vergeten de telefoon terug te geven. En hij wilde zichzelf enorm verdacht maken… Hij zei dan ook steeds: “Ik ben even weg hoor!” zonder aan de anderen te vertellen waar hij heen ging, en dan bleef hij ook gerust even weg… Hij had met zijn vertrouwenspersoon in Nederland afgesproken dat die zou smsen: “Richard, hier is alles onder controle: niemand weet nog dat jij de mol bent. Hou vol en we zien je over een paar weken!” De telefoon met dit smsje legde hij in de badkamer, met duidelijk te zien dat er een nieuw bericht was… Hij wilde hiermee iemand op een dwaalspoor zetten en zo eruit spelen. Hij had tandpasta aan de onderkant van de telefoon gesmeerd zodat hij zeker door zou hebben als iemand de telefoon gepakt zou hebben. Een beetje jammer voor hem was dat hij zijn badkamer deelde met … juist… Milouska. Die kon hij dus niet op een dwaalspoor brengen! Milouska heeft het bericht trouwens wel gelezen en toen moest ze heel erg hard lachen. Ze had er al rekening mee gehouden dat alles moest kloppen zodat niet te zien was dat zij aan de telefoon gezeten had: Daar zat een haartje, en dat moest precies zo blijven liggen… Leuke actie van Richard, maar helaas deelde hij de badkamer met de mol ! Volgens mij was het ook op dat moment, nadat Milouska vertelde dat ze de telefoon zag, het smsje las en enorm moest lachen, dat Richard iets zei in de richting van: “Ja jij dacht natuurlijk die stomme homo heeft pech dat hij met mij zijn badkamer deelt!”
Ook een belangrijke vraag werd gesteld aan Karel: waarom die roze kleding?!? Richard: “Aha, dit is een gedenkwaardig moment! Karel komt uit de kast, beter laat dan nooit zou ik zeggen!” En dat vervolgens het simpele antwoord van Karel was dat het in het oude Engeland heel sjiek was, roze en grijs, en dat het dus helemaal niks te maken had met een vrouwelijke mol!
Een vraag aan alle kandidaten was: “Of ze wel eens op het forum kwamen kijken en hierop gereageerd hebben?” Milouska geeft toe dat ze wel eens gekeken heeft, maar dat ze nooit heeft durven reageren, omdat ze bang was dat “een of andere computernerd” haar IP-code kon kraken en er dan achter kon komen dat zij het was. Ik weet niet of dat kan, maar Milouska dacht van wel. Ook heeft Peggy het forum gelezen, en Richard, dat bleek al naar aanleiding van zijn weblog over Frédérique. Karel heeft ook op het forum gezeten, en zelfs gereageerd geloof ik. George vroeg nog wat zijn naam was, en toen antwoordde Karel: “Dat gaat je nog steeds geen moer aan!” Go Karel!!

Volgens mij was dit wel zo’n beetje het vragenvuur, al kunnen er natuurlijk nog wat kleine feitjes missen! Na het vragenvuur volgde geloof ik de uitslag van de veiling. Er werd verteld dat er 1405 euro opgehaald was voor de kankerbestrijding, er volgde een groot applaus. Toen greep Richard de microfoon, en zei hij dat hij nog even wat wilde zeggen over Frédérique. Hij dacht dat hij daarvoor wel de aangewezen persoon was omdat hij ook gespeecht had op de crematie van Frédérique. Hij wilde het kort houden. Frédérique wilde dat alles door zou gaan zoals het was, en dat iedereen plezier zou hebben. Daarom moesten we er met zijn allen een leuke dag van maken. Hij wist zeker dat Frédérique in een hoekje van haar hemel op ons neerkeek en zag dat we het leuk hadden, en er zo toch een beetje bij was. Hij wilde een applaus voor Frédérique: het was oorverdovend. Iedereen klapte totdat ze zere handen kregen. Ook werd er gefloten: Geert Hoes floot ook, en ook Richard probeerde het, maar het wilde niet helemaal lukken… Het was zo mooi! Het applaus was heel erg hard, en dat had ze verdiend, Frédérique! Toine had een stapje naar achteren gedaan: hij had tranen in zijn ogen, en ook bij Geert glinsterden zijn ogen. De andere kandidaten hadden het ook zichtbaar moeilijk, en ik merkte dat ik ook extra met mijn ogen begon te knipperen. Dat maakte het ook mooi, iedereen stond daar met dezelfde gedachte: het had nooit zo mogen gaan, Frédérique heeft dit niet verdiend. Hoe kan het nou dat zo’n geweldige vrouw van 38 er niet meer is? Het applaus hield heel erg lang aan, totdat Richard een stopteken gaf en zei: “Ik weet zeker dat ze dit gehoord heeft!” Er werd toen nog verteld dat de quiz zo gehouden zou worden en dat Toine dit zou gaan presenteren. De kandidaten verspreidden zich weer, en ik liep met Ninka naar Richard, omdat zij graag met hem op de foto wilde, maar haar fototoestel vergeten was. Ondertussen was ik overgeschakeld op de tweede digitale camera, de eerste was vol . Daarna liepen we naar Roderick, we voegden ons bij een groepje dat aan het praten was met Roderick. Hij vertelde dat hij tegen zijn vrienden en familie gezegd had dat hij drie weken weg zou blijven. Toen werd er gevraagd of hij dan ook drie weken weggebleven zou zijn als hij eerder afgevallen was. Roderick zei dat hij dan de rest van de tijd in Argentinië doorgebracht zou hebben, hij vond het al een enorm mooi land, waarin hij zich zeker vermaakt zou hebben met rondtrekken. Argentinië had een erg mooie natuur vond hij. Ook werd er aan hem gevraag over de blik die hij toen uitwisselde met Frédérique, nadat Peggy eruit moest. Milouska staat dan in het midden en kijkt naar beneden. Roderick en Frédérique kijken elkaar veelbetekenend aan. Deze blik betekende niet dat hij en Frédérique op dat moment door hadden dat Milouska de mol was, hij was gewoon zo uit het veld geslagen doordat zijn nummer 1 verdachte eruit was. Wat Frédérique dacht wist hij uiteraard niet. Nadat Milouska eruit was ging hij opschrijven wat hem tot dan toe nog bijgebleven was, en hij neigde wel steeds meer naar Milouska, maar hij verdacht haar pas echt na die aanwijzing op de zoutvlakte, die hij dan wel verkeerd geïnterpreteerd had. Hij had twee vragen minder goed dan Frédérique, en dat kwam natuurlijk ook voor een deel doordat hij de eerste dagen de tango aan het dansen was met Liz. (Er zijn nog meer dingen gevraagd, maar ik ben er een aantal kwijt, het is ook al vijf over half 2 in de nacht, dus dat mag wel. Zodra ik ze weet vul ik ze aan. Weet iemand trouwens wat de vraag ongeveer was die George weggooide omdat hij echt heel erg PARANOIA was volgens Richard?)
Tijdens dat we met Roderick stonden te praten kwam Mary-Lou aanlopen met haar dochtertje van een jaar of 2,5 op haar arm. Wat een schattig meisje is dat zeg! En ze lijkt op haar moeder! Mary-Lou liep naar Roderick en Roderick vroeg: “Oh, jij gaat? Je man is er?” Mary-Lou antwoordde dat hij er inderdaad was, dus dat ze ervandoor ging. Roderick gaf haar drie zoenen, en Mary-Lou verdween in de menigte, met haar schattige dochtertje op haar arm…

Toen moest iedereen een beetje verzamelen voor de quiz… Toine noemde de molfans op die de finale gehaald hadden. Dit waren Kiron (Xki), Wendy en Heinz. Uiteindelijk won Wendy deze finale door bij de laatste vraag dichter in de buurt van het echte antwoord te zitten. Helaas Heinz en Xki, gefeliciteerd Wendy! Zij mocht op de foto met alle kandidaten (Milouska was toen helaas al naar huis, zij was direct na het vragenvuur gegaan. Ze was erg moe, wat niet zo gek is als ze over twee weken uitgerekend is!) Wendy ging dus uiteindelijk op de foto met Geert, Peggy, Richard, Roderick, Toine en Karel. Deze foto zou op een T-shirt gedrukt worden en dit zou dan naar Wendy opgestuurd worden. Toen ging Wendy van het podium en was er nog de mogelijkheid om een foto te maken met de overgebleven kandidaten zo bij elkaar. Daarna stapten deze het podium af en liepen ze de menigte in. Een leuke quote die ik gehoord heb over Toine is dat Anton tegen hem zei dat hij wel op de tijd moest letten omdat hij ’s avonds nog moest presenteren. Toine zei: “Ja ik ga al/zo…” Maar een half uur later was hij er nog, hij vond het dus blijkbaar wel gezellig (of hij werd natuurlijk opgehouden door bepaalde personen ). Ninka en ik liepen naar Mary-Lou en Ninka ging met haar op de foto. Mary-Lou is echt enorm fotogeniek, op elke foto staat zij heel erg leuk!!! Richard en Geert poseerden nog even met zijn tweeën, wat erg leuk was, en Peggy beantwoordde nog een paar vragen. Wat een geduld zeg van alle kandidaten!! Seraphina stond ook bij Peggy en stelde de vraag waar Peggy de roos vandaan had die ze bij de gaucho-opdracht en daarna had. Ze vertelde dat Roderick die voor haar gekocht had bij Nelson, het oh zo bekende jongetje van de bloemenstal. (Die toch wel beroemd was omdat hij zijn eigen naam kende haha). Dit vonden we allemaal erg lief van Roderick. Ik vroeg Peggy in hoeverre zij op de hoogte was van de plannen van Frédérique om ook een shekkel van Milouska te stelen. Peggy vertelde dat Frédérique en zij eigenlijk een complotje hadden samen, en dat ze het samen afgesproken hadden. Als Frédérique op een gegeven moment in de bus probeert de shekkels uit de tas van Milouska te pakken (wat niet lukt omdat Milouska de shekkels in haar onderbroek bewaart, aldus Frédérique), staat Peggy op de uitkijk. Als Peggy het probeert houdt Frédérique de wacht. Peggy poseerde nog een paar keer voor de foto, en wij stonden nog even met Karel te praten. Hij vroeg zich af waar we heen moesten. Hij merkte op dat we dan met de trein waren en dat we wel met hem mee konden lopen naar het station, omdat Karel daartegenover woonde! We vroegen aan Karel waarom ze eigenlijk zo laat waren aan het begin. Hij antwoordde dat niet iedereen zijn huis kon vinden, ze hadden namelijk afgesproken bij hem thuis. Wij vroegen natuurlijk door: maar wie was er dan te laat? Karel zei: “Hmm even denken, Richard, ja Richard was te laat!” Dus wij draaiden ons gelijk om om Richard hiermee te confronteren. “Zo Richard, we hoorden dat jullie hier te laat waren omdat jij te laat bij Karel thuis was?” Richard schoot gelijk in de verdediging: “Ja ik kon het echt niet vinden!!!!” Even later riep Richard Peggy, ze gingen er weer vandoor… Karel wilde nog even een biertje drinken, en vroeg ons of we even met zijn allen zouden gaan zitten. Dat zagen wij natuurlijk wel zitten: een afterparty met Karel!! Karel bestelde een palm, ik geloof dat hij die kreeg van Xki. Hij werd gevraagd voor een interview van de mensen van Realitynet. Hij antwoordde: “Ja ik heb eigenlijk net met die mensen afgesproken dat we daar nog even gaan zitten napraten…” Karel bood even zijn excuses aan aan ons en zei dat het niet zo lang zou duren. Later kwam hij er gezellig bij zitten. We begonnen te praten over WIDM, en natuurlijk kwam ook Frédérique ter sprake. Ik wil er nu nog niet teveel over kwijt. Sally heeft sommige dingen van hem gequote, en hij heeft wat dingen gezegd die er op papier misschien niet al te best uitkomen, terwijl wij weten wat hij ermee bedoelde. Sally maakt dus eerst een verslagje en laat dat aan Karel lezen voordat ze het plaatst. Dan volgt er nog wat over het gesprek. Wel een leuke quote van Karel was toen hij vertelde dat zijn vriendin het ook keek. En dat toen de reünie afgelopen was en ze wist wie de mol was en het programma dus over was. Karel: “En dan zit er zo’n depressief mokkel naast me op de bank voor zich uit te staren! Ik zeg: laten we wat drinken, wil je wat drinken?” Vriendin: “Nee!” Karel: “Wat wil je dan?” Vriendin: “Nog een keer kijken!”