Column

Een oude WIDM reeks is leuk. George als mol vinden we leuker. De tijden zonder joker waren het leukst. Met onbekende Nederlanders als kandidaat was het spannend. Met de eerste lichting bekende Nederlanders als kandidaat werd het spannender. (Althans dat was wat de WIDM productie/redactie poogde te bereiken.) Keer op keer probeerde men de spannendste aflevering ooit te maken.

Des te leuker de mol en kandidaten, des te spectaculairder qua opdrachten, des te spannender vinden we het om een gouwe ouwe WIDM serie te zien. Dat is denk ik de denkwijze bij de mensen die WIDM tot stand brengen. Over punt een ben ik het met hun eens. Punt twee echter kan leiden tot het tegenovergestelde en kan dus snel ontaarden in een averechts effect.

En dat werd goed duidelijk getuige aflevering 4 van WIDM in Thailand. Eerst een voorsleep, kandidaten die weigeren een opdracht uit te voeren in aflevering 2. Dan het moment suprème, kandidaten die de rol van mol overnemen en voor de meest “niets zeggende” dingen het meeste geld gaan bieden. De mol heeft tijdens de veiling van gisteren zich van binnen kapot gelachen als je het mij vraagt. Zo te zien is dat ook het geval geweest. Voor uitleg verwijs ik je graag naar het dagboek van de mol over aflevering 4.

Dan nu de hamvraag: ontmasker je aan de hand van aflevering 4 wie de mol is? Ontmasker je doormiddel van de veiling en de gevolgen daarvan (pot op 0 euro, extra jokers zijn vrijgegeven, molboekjes belanden bij 1 kandidaat die tevens een vrijstelling daarvoor heeft gewonnen) de echte mol? Je hebt shocking moments en shocking moments. Het eerste is veelal bedoeld voor het oproepen van een gevoel/reactie van afschuwen wat tegelijkertijd je nieuwsgierige ik heeft geprikkeld. Het tweede echter kan uitmonden in het bederven van je kijkplezier. In het geval van een programma als Wie Is De Mol.

Lees goed, “kan”. Persoonlijk vond ik de veiling: “Spectacular, spectacular!” Het heeft mijn kijkplezier bij Wie Is De Mol allerminst bedorven. Ik zie de lol er wel van in dat kandidaten via de pot gaan bieden op dingen. En ja, tuurlijk, de mol wist er allang en breed vanaf. Die is er elke aflevering voorbereid op wat komen gaat. Voorkennis is wel noodzakelijk wil je een beetje naar eigen inzicht te werk gaan als mol. Zodoende kan de mol gekozen hebben om lekker actief en gedreven mee te doen in de eerste afleveringen. Want de mol is voorbereid op wat komen gaat.

Er kwam was dus die dramatische veiling. Mooier kan het niet. De mol heeft vrij spel. Want hij/zij kan er onbezorgd op los gaan bieden. En waarom? Omdat je altijd een dekmantel hebt. Je bent nooit de enige die de verleiding kan weerstaan. Daarbij hoef je als mol geeneens de verleiding te weerstaan. Als er een schaap over de dam is volgen er meer. Steekt een iemand zijn hand op, dan kan jij als mol mooi mee. Et voila, dekmantel gecreëerd.

Of zoals ze ook zeggen: “Mission accomplished”

[ 0 reacties ] [ Plaats reactie ]