Nadat de kerstdagen achter de rug zijn en de week zich voortkabbelt richting het nieuwe jaar begint er onder een gedeelte van de bevolking   een soort kriebel te groeien. Deze kriebel valt het best te omschrijven als een soort van nieuwsgierigheid gecombineerd met een ongeduld en een gevoel van spanning. Dit komt allemaal voort uit het feit dat elk jaar op 2 januari het Wie is de Mol spektakel weer los gaat barsten.

Op die donderdagavond zitten ruim 2 miljoen mensen voor de buis gekluisterd, hun pen en aantekenboekje in de aanslag, het puntje van de stoel opzoekend, voorovergebogen om maar vooral niets te missen van de 1e aflevering van dit programma.
Als het programma afgelopen is wordt er al snel gediscussieerd over wie men denkt dat de mol is, welke kandidaten er zijn en in welk land ze zitten. Hoe mooi de beelden en hoe leuk de spellen zijn. Dan gaat men weer verder met de dagelijkse gang van zaken tot het weer donderdagavond wordt en mensen weer klaar zitten voor de volgende aflevering.

Maar onder die grote groep mensen die zitten te kijken is er een groep die zich molloten noemt. Deze groep kijkt, net als ieder ander, de 1e aflevering met dat speciale gevoel. Maar de molloten zijn, sinds de bekendmaking van de kandidaten, bezig met het verzamelen van informatie over kandidaten, welke verzamelwoede af en toe tot “stalkerachtige” vormen aan kan nemen. Profielen van kandidaten worden tot in den treuren uitgeplozen, informatie over de landen wordt opgezocht en meteen gekeken hoe het woord mol geschreven wordt in die taal en geen enkel stukje informatie mag verloren gaan dus alles komt in hun molboekje te staan.

Na afloop van aflevering 1 is het wellicht nog kijken naar moltalk maar dan wordt toch al snel de aflevering tot in de kleine puntjes uitgezocht, gekeken hoe de montage iets heeft neergezet, routes van kandidaten worden via Google maps opnieuw uitgezet en bekeken wie elkaar heeft kunnen zien of juist niet wilde zien. Beelden worden alle kanten opgedraaid op zoek naar de hint van dat jaar en daarmee de verwijzing naar wie de mol is. De muzikale hint in de Roodshow voor de volgende afvaller wordt net zo goed  ot in de puntjes uitgeplozen en tegen de tijd dat aflevering 1 helemaal  uitgerafeld is en ook alle andere dingen die via Facebook, Twitter en andere social media gepost worden uitvoerig besproken zijn en allerlei opties voor de volgende aflevering zijn doorgenomen staat aflevering 2  eer voor de deur en wederom herhaalt zich hetzelfde ritueel.

Als de molloot zichzelf overtuigd heeft of heeft laten overtuigen door een ander dat kandidaat x de mol moet zijn worden dan graaft de molloot zich naar de tunnel van die mol toe. In alles wat hij tegenkomt zit een mogelijke hint, aanwijzing of ideelijn. Al deze dingen gebruikt de molloot om zijn tunnel te verstevigen, mooier te maken en dieper te bouwen en tijdens het bouwen komen steeds meer molloten helpen om die tunnel in stand te houden. Dit noemt men dan ook wel de beruchte tunnelvisie. En dan komt het, ergens rond aflevering x, wordt het bange vermoeden van de molloot waar. De executie begint en daar krijgt zijn molkandidaat een rood scherm. Al het werk wat er ingestoken is om de tunnel te verfraaien en waarbij hij al zijn overredingskracht heeft gebruikt om andere in zijn tunnel te laten plaatsnemen gaat verloren. Onder de resten van het stof en de balken kruipen die molloten dan weer langzaam omhoog richting de aarde om te gaan bekijken waar ze mis gingen en wie dan toch wel die mol moet zijn. Om zich vervolgens, met een zelfde overtuiging weer in de volgende gang te storten en daar mee te graven aan de hints, aanwijzingen en ideelijnen.

Als dan, na zoveel weken in spanning te hebben gezeten, slapeloze nachten te hebben gehad waarin je hersenen maar blijven malen over dingen die je aan het uitzoeken bent en wellicht toch dat eureka moment hebt gehad wat wellicht ook weer is ingestort, de finale komt dan zit de molloot handenwrijvend op de stoel om te horen wie dan toch de mol is. En dan op het moment suprême eindigt die uitzending en moet je nog een week wachten op je antwoord.

Dus als je denkt dat je er bijna bent mag je nog een week zoeken, graven en discussiëren met de andere tunnel wie nu gelijk heeft want in de aflevering 10 is dan de reünie van alle kandidaten en Art en daar wordt dan eindelijk bekend gemaakt wie dat jaar de mol is geweest en welke hints er waren voor de kijkers om te achterhalen wie het nou eigenlijk was. Na afloop van het seizoen kijk je met een voldaan gevoel (of wellicht wat minder voldaan als je tunnel op het laatst alsnog instort) terug. Bekijk je alle hints en gaat ze vergelijken met wat je zelf gevonden had en of je fantasie geen loopje met je heeft genomen. Praat je na met de andere molloten hoe hun het beleefd hebben en besef je ineens dat je dingen weet over kandidaten die je wellicht niet eens wilde weten, je muziek ineens met andere oren hebt beluisterd en wijzer bent geworden over locaties waar je nooit bent geweest en wellicht nooit zult komen. Dan volgt er voor de molloot nog de Molfandag waar de meeste kandidaten en Art aanwezig zullen zijn voor het beantwoorden van vragen en de molloot handtekeningen kan verzamelen en op de veiling voor het goede doel collectoritems probeert aan te schaffen voor de verzameling.

Maar daarna komt er een groot zwart diep gat wat de mol heeft nagelaten dicht te storten. In de leegte die dan ontstaat volgt een ontwenningsperiode die ongeveer 8 maanden zal duren tot dat de nieuwe kandidaten van de nieuwe serie bekend worden gemaakt en dan begint het hele verhaaltje opnieuw.