“Wil je nog meer Wie is de Mol?” Zo klinkt voice-over Art voor het begin van elke aflevering van serie 12. En zeg nou zelf, er is tegenwoordig meer dan de uitzending alleen. We kunnen meekijken op een tweede scherm; we krijgen een geheime aanwijzing over de afvallers op Radio 2; de Mol twittert; en ja, die 'secret hints' keren ook steeds weer terug.
Maar hoeveel Wie is de Mol willen we eigenlijk? Moeten we elke zin van een aflevering analyseren omdat een geheime aanwijzing kan zijn? Wat als we dé hint halverwege de serie ontdekken en de Mol ontmaskeren, is het dan nog wel leuk om te kijken? Opdrachten kijken als je al weet wie de Mol is? De spanning van het aan de ene kant zeker weten, maar toch ook weer niet, dat is toch het leukst van het programma? Daarom is het motto van Wie is de Mol ook ‘niets is wat het lijkt’. Het zo zeker weten en dan ineens krijgt je Mol een rood scherm. Zo frustrerend, maar aan de andere kant, dat hoort erbij. Je moet er gewoon een keer flink naast gezeten hebben.
Stiekem verlang ik best een beetje terug naar die 'goede' ouwe tijd. En dan heb ik niet zo zeer over een serie zonder BN-ers. Dat zou best leuk zijn, maar zolang de groep BN-ers (of ze echt ‘bekend’ zijn valt soms ook over te twisten) leuk blijft, maakt het mij het niet uit. En het zit er voorlopig toch niet in. Nee, ik denk terug aan het kijken naar een serie zonder al die poespas eromheen. Het is eind 1999 als de eerste serie loopt. Ik surf op internet (nog op een oubollige trage desktop met inbel-internet) en vraag me af, wie zouden andere mensen als Mol verdenken? Aan mijn omgeving hoefde ik het niet te vragen, want behoudens mijn moeder keek niemand. Dus surfte ik en kwam ik op een website. Daar stond een poll met de vraag ‘Wie is de Mol?’. Ik klikte op Deborah en zag tot mijn grote verbazing dat ik de eerste van ruim 100 stemmers was die haar koos. Zat ik er dan zo naast? Had ik me laten misleiden? Toch bleef ik bij mijn keuze. En na wekenlang twijfelen en spanning kwam uiteindelijk het verlossende antwoord; Deborah was inderdaad de Mol. Gevonden door goed op te letten en weg te strepen. Niks hints, niks twitter. Gewoon goed kijken en hopen dat je juist zit.
Maar goed, toen was toen en nu is nu. En dan komt weer toch die vraag langs. “Wil je nog meer Wie is de Mol?” En dan blijkt gewoon dat ik niet zonder deze verslavende serie kan. Ik kan me een januari, februari en maart zonder Wie is de Mol gewoon niet voorstellen. Dus als mij de vraag gesteld wordt, is mijn antwoord. Ja, graag nog meer. Van mij mogen er zo nog wel een paar series komen. En al die poespas er omheen, ik neem het voor lief. Wat ik niet wil weten, laat ik links liggen, en wat me interesseert neem ik tot me. Alleen maar kijken kan ik niet meer, daar is het te verslavend voor…
