Er was eens, lang geleden, een tijdperk waarin deelnemers aan Wie is de Mol? de edele kunst van het mollenvangen op de juiste waarde wisten te schatten; een periode waarin zij de pot benaderden als ware het de graal, en waarin het gewone volk de Mol niet beledigde door middel van grove imitaties. Dappere helden sliepen nog in Portugese gevangenissen en bonden onbaatzuchtig de strijd aan met lumberjacks en doedelzakspelers.
Maar zoals ik al zei: dat was lang geleden. Heden ten dage ruist er een plaag door de Mollengangen, die het programma teistert. Het gaat hier om de gevreesde luxepaarden: Bekende Nederlanders over wie men fluistert dat zij Wie is de Mol? zien als ‘een spelletje’. Dit duivelsgebroed waagt het te genieten van het mooie landschap, olifanten te ontvoeren wanneer serieuze kandidaten deze nodig hebben voor opdrachten en zuurverdiend potgeld te verbrassen aan hotelkamers en Driefm-dj’s. Jokers en topito’s verdwijnen op onverklaarbare wijze voorgoed in een heuse Bermudadriehoek tussen de haardrogers en krultangen van de boosdoeners. Een enkele keer is er zelfs een hulpeloos Mol-slachtoffer teruggevonden in een kooi in een Argentijnse fabriekshal.
Pogingen van de autoriteiten om deze gruweldaden een halt toe te roepen zijn op niets uitgelopen. Enkel de zwijgcontracten van honderdduizenden euro’s zorgen ervoor dat deze misdadigers hun mond houden over hun escapades. Verscheidene onbevreesde presentatoren hebben geprobeerd om het kwaad binnen de perken te houden, maar de luxepaarden hadden geen respect voor het ouderlijk gezag van Moeder Mol Angela. Ook Pieter Jan lukte het niet om al zijn kandidaten aan het schieten en het drinken te krijgen. Zelfs Karel kreeg het niet voor elkaar!
Ten einde raad waagden de makers toen maar om de luxepaarden te verbannen naar een zo kil en duister mogelijk oord, dat vooral niet te exotisch was. Aangezien dit geen oplossing voor de lange termijn was, gingen ze over op de uiterste noodmaatregel om dit eens (en eigenlijk: nog steeds) zo mooie spel uit de klauwen van de schurken te ontfutselen. Na uitvoerig overleg besloten ze om beroep te doen op de meest duistere macht, die er ooit op de AVRO had rondgewaard, een orgaan, bestaande uit vier verschrikkingen, waarbij de Apocalyptische Ruiters in het niet vielen: de Secret Mole Society.
De Mollenwereld huiverde, toen deze angstaanjagende Mollen vanuit vier verschillende jaargangen hun reis naar Noord-Ierland maakten. Al snel verscheen er een stuntvliegtuig aan de horizon, dat in indrukwekkende loopings in de richting van het verbanningsoord vloog, vanuit de door krokodillen bevolkte rivieren uit Australië, om Yvon ‘Are You Brad Pitt?’ Jaspers ter plaatse te brengen. Kort daarop volgden de ritmische hoefslagen van een paard, dat van de ruige pampa’s van Argentinië was komen galopperen, zodat de meedogenloze Mollouska Meulens zich bij haar collega kon voegen. Vanuit de ondoordringbare Thaise regenwouden, waar alleen wat dappere wespen zich normaliter wagen, volgde er een spookachtige nachttrein, waarbij men achter het raam het silhouet van Inge Geniepenburg ontwaarde. De knieën begonnen echter pas echt te knikken toen er een speedboot over de woeste golven schoot, die ‘Waning Moon’ Dennis de Desastreuze van de legendarische Mexicaanse Maya-tempels naar Noord-Ierland bracht.
Aan de andere kant van de Noordzee wachtten tien nietsvermoedende kandidaten op hun vlucht naar een nog onbekende bestemming. Na jaren hard werk om de Nederlandse en Vlaamse bevolking te vermaken, waren zij toe aan een heerlijke vakantie in een ver en zonnig land, om daar de meest spectaculaire avonturen te beleven en daarbij de kijkers ook nog eens te verblijden met een heerlijk doordacht en interessant spel. Hadden ze van tevoren maar geweten dat hun toezegging tot het meest geliefde AVRO-programma aller tijden hen zou leiden naar Noord-Ierland, waar de Secret Mole Society op de loer lag…
