Aflevering 5
“Ik zat bij de meisjes. Waarschijnlijk omdat ik het langste haar heb.” Pepijn probeert de logica van de team indeling te doorzien.
Art is helemaal beduusd van het horen van de opdracht. “Zeshonderd koeien! Dat is meer dan ik ooit gehad heb. Sterker nog, ik heb nog nooit voor één koe gezorgd.” “Ik zit op een ezel! Ik voel me gewoon een derderangs burger.” Verschil moet er zijn, Anna. “Een strategie? Ik weet eigenlijk niet goed of we die hadden. Ik heb met Jan en Patrick als een soort ‘free amigo’s’ achter die koeien aangelopen.” Art probeert het ‘succes’ van zijn team te verklaren. En Art gaat nog even verder. “Patrick was vandaag de koeienfluisteraar. Patrick was zo in een intiem gesprek met Bertha 3 dat ie helaas geen tijd voor ons had." |
“Zou u zo vriendelijk willen zijn het veld te verlaten? Dank u wel, hoogste tijd! Dank u wel, fijne dag nog!” Pepijn kan echter zo de baan van Patrick overnemen.
Art gaat voor een baan als weerman. “Nicaragua, het regenseizoen. Je hebt een buitje, je hebt miezer, volgens mij heb je in Nederland zo’n 83 verschillende woorden voor regen. In Nicaragua heb je maar één woord voor regen: zeiknat.” “En toen was ie (de foto) pikzwart. Dus toen zei Pieter-Jan ‘Stond duisternis ook in het gedicht?’” Patrick ziet de humor van onze molpresentator wel in. Anna vindt het niet erg dat ze de buitenopdracht gemist heeft. “Toen werd de groep weer binnen gebracht. En ze zagen eruit alsof ze net hun B-diploma gehaald hadden en terug kwamen van het afzwemmen.” |
Anna heeft geen idee wat er met de pikzwarte foto bedoeld wordt. Pieter-Jan geeft uitsluitsel: “Zoete.”
Patrick: “Wil je uitleg?” Pieter-Jan: “Nee.” Soundos: “De Mol heeft goed zijn werk gedaan of wij zijn gewoon allemaal een beetje slecht bezig.” “We kregen te horen dat we 7 kilometer moesten afleggen in drie kwartier tijd. Dat is natuurlijk een makkie, dachten we. Maar we werden niet op de A2 losgelaten, we werden op een soort onverhard pad losgelaten, wat nu veranderd was in een soort kolkende rivier en in een ravijn op andere plekken.” Tsja Art, niet is wat het lijkt. “We hebben voor het eerst als team gewerkt in een opdracht en het is helemaal te gek. Want … dat doen wij normaal niet!” Patrick is trots op zijn teamgenoten. |
Karin probeert veilig vanuit de auto de groep te sturen: “De volgende keer als we een paaltje zien en je ziet meteen waar het rode paaltje staat, dat we niet met twee auto’s dat paaltje gaan halen.”
Patrick: “Hé, Miss Marple!” Karin: “Dat kan me niet schelen!” “Kom op Soundos! Niet mollen nou!” Pepijn hoopt op een geslaagd einde van de opdracht. Jan verbaast zich over het succes van de opdracht. “Teamwork bij Wie is de Mol. Dat dat nog mocht gaan gebeuren. En iedereen was blij … en nat van de regen.” “En toen kwamen er uit een zwarte sok … 3 jokers! Waarom heb je ze niet ingezet. Sparen voor later? Dit is later!” Soundos begrijpt niets van de theorie van Jan om zijn jokers te bewaren. En ook Karin snapt er niets meer van: “Dit is nou al de tweede keer dat mijn Mol eruit ligt!” |