Wat dacht je en hoe voelde je je toen je vernam dat je mee mocht doen met "Wie is de Mol?"
Er was al 3 keer eerder sprake van dat ik mee mocht, maar telkens kwam er wat tussen: een ander programma, een verhuizing, een zwangerschap… nu kon ik voor het eerst volmondig Ja zeggen, maar werd tegelijkertijd ook wel behoorlijk zenuwachtig van het idee dat het nu dan ook echt zou gaan gebeuren.
Hoe heb je je voorbereid op het spel?
Ik heb oude afl teruggekeken en zoveel als mogelijk was opgezocht over de medekandidaten. Overigens ben ik er nu wel achter dat je beter een ‘af en toe molkijker’ kunt zijn dan een fan als je mee wilt doen, want beginnersluck heeft het in onze groep uiteindelijk beter gedaan dan kennis van zake.
Wat vond je van de (samenstelling van) de groep kandidaten?
Fijn! Een hartelijke warme groep met een hoop humor en intelligentie.
Wat was je persoonlijk hoogtepunt?
Dat ik de mol al bijzonder snel had ontmaskerd.
Wat was je persoonlijk dieptepunt, behalve de executie?
Dat ik ondanks dat ik de mol had ontmaskerd daar niet mee in de finale ben gekomen. En het wachten op het groepsvonnis of William en ik mee mochten naar Spanje of niet.
In de eerste aflevering op de brug koos je ervoor om niet te schieten en met je handen in de lucht over de brug te lopen. Het werkte wonderwel. Had je dat verwacht?
Ik verwachtte niets, maar was wel uiterst nieuwsgierig of de anderen op een weerloos wezen (ik dus hč) zouden schieten. Een geweldige uitkomst, alhoewel men achter de schermen in eerste instantie minder blij was met mijn actie.
Vond je het moeilijk om te zwijgen over WIDM?
Soms wel. Niet zozeer over wie de mol was alswel over hoe het nou daadwerkelijk gaat als je meedoet. Je bent toch bang dat je dan alsnog iets verraad. Na de 8e kan ik eindelijk alles vertellen.
Hoe zou je WIDM beschrijven als spel? Er wordt wel eens gezegd dat WIDM een emotionele en psychologische rollercoaster is.
Dat is waar. De Mol zoeken wordt opeens je leven. Daar zit iedereen bovenop. Je wordt steeds meer uitgeput omdat je maar heel weinig slaap hebt per nacht. Je weet nooit wat je gaat doen en bent altijd samen met anderen, ook op de kamer. Elke executie zit je trillend op je stoeltje omdat het toch bijzonder naar is om een rood scherm te krijgen.
Tot slot, had je zelf graag de Mol willen zijn? Waarom (niet)?
Ik heb de molsollicitatie gedaan en tijdens dat gesprek kwam ik erachter dat ik t eigenlijk helemaal niet wilde, mol zijn. Terwijl ik er heen was gegaan met het idee dat ik het wel wilde. Grappig he?!
