Archief molacties

George: "In alle opdrachten heb ik het sowieso gespeeld zoals ik het als kandidaat zou spelen. Alleen net dat laatste zetje, waar je moed voor nodig hebt om ab te seilen, of die slimheid om een opdracht te doen lukken, die heb ik niet gebruikt. Je moet denk ik als Mol heel dicht bij jezelf blijven. En niet denken van 'hoe kan ik het saboteren?', maar 'hoe zou je het doen?' en het dan net niet afmaken."
 
"Toen ik over de dam liep (abseilen, aflevering 1) heb ik mezelf heel erg ingeprent: 'je hebt hoogtevrees, je hebt echt hoogtevrees'. Op een gegeven moment wist ik zelf echt niet meer of ik nou wel of niet zou gaan. Ik scheet in mijn broek maar ik vond wel dat ik naar beneden moest. Dus als je mij met die handen ziet bewegen dan trillen ze wel en is het echt angst, maar aan de andere kant wou ik ze ook niet goed bewegen. Maar ik baalde wel dat we met vier minuten die opdracht hebben gewonnen. Een molactie is natuurlijk niet altijd al het geld saboteren, het heeft  ook met het vermengen van het vertrouwen te maken. Een soort psychologisch in de war brengen van mensen. Dus ik ben met mijn hoogtevrees wel afgedaald. Waardoor ik meteen heel veel krediet heb gekregen."
 
Bij de portvatenopdracht (aflevering 1) huppelt George achter de rest aan zonder beslissingen te nemen. George: "Tijdens de portvaten was het zo rommelig, er werden heel veel verkeerde beslissingen gemaakt. Ik ben heel aanwezig maar ook vaak bungel ik er zo een beetje bij en zorg ik dat ik voorop ren en mee ren. Maar echt keuzes maken doe ik dan niet."

"De momenten dat ik niet gemold heb, voelde ik me niet met de groep. Om te mollen moet je je juist heel hecht met de groep voelen. Je moet het eigenlijk zien als iemand rent, dan moet je er eigenlijk achteraan rennen, dan kun je hem een tikje tegen zijn voet aan geven."
 
"Op een gegeven moment zat ik [in de trein tijdens de denkers/doeners/dromers-opdracht (aflevering 2)] de hele tijd te gapen, ook om de anderen aan het gapen te krijgen. Maar Jantien is een soort kleine pitbull, een kleine terriër. Als die naar buiten zit te kijken dan blijft ze ook naar buiten kijken. Dus op het moment dat die ton voorbij kwam, ik zag hem zo gaan, zegt Jantien 'ik dacht dat ik hem zag'. Ik zeg 'nee, ik dacht dat ik hem niet zag'. Ik zeg 'nee ik zat te gapen dus ik zag hem niet'. We gingen er toch uit want Jantien had hem gespot. Maar ik had geprobeerd hem voorbij te laten gaan. Uiteindelijk heb ik het hele spel op gang gebracht en gespeeld, maar net het laatste stukje met het gedicht van Ali Albazzaz waarmee het spel kon vallen of staan, heb ik bewust niet ingevuld in de computer."
 
Subtiel overtuigt George mededenkers Jantien en Karen ervan dat de doeners een koptelefoon moeten kopen, maar dit had een gitaar moeten zijn. Karen, later tegen (een deel van) de groep: "Dit is een mollenstreek geweest, dat gevoel heb ik wel, en dat is heel subtiel gegaan." Harry: "Waar dan? Karen: "Bij ons drieën!" Harry: "Dus de Mol zit in jullie groepje?" Karen: "Dat denk ik." Karen in een biecht: "Het intrigerende vind ik dat ik er van bewust ben, of dat ik het interpreteer als dat ik de Mol aan het werk gezien heb. Op een hele dichte afstand. En ik weet niet hoe."

George: "Wat ik trouwens wel grappig vind is dat mensen zeggen 'weet je dat er heel veel verdenkingen op jou liggen?'. 'Nou dat kan ik me voorstellen' zeg ik, 'ik vermoed ook dat de Mol in het groepje met de denkers zat'. Wat ik dan wel weer laf vind is dat niemand zijn verdenking op mij durft hard te maken."
 
"Bij de regatta (aflevering 2) heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk meters te maken op een snel watervoertuig, de waterski, zodat het moeilijker was voor Dick om terug te komen." Dick moest de door de watervoertuigen afgelegde afstand waarvoor per meter één euro verdiend werd, liggend op een surfboard terugpeddelen. Elke minuut die hij daarover deed kostte 25 euro. George: "Het spijt me zeer Dick, je bent echt diep gegaan." Wat de kijker niet wist is dat George voor aanvang van de serie een waterski-training kreeg. George bij de training: "De locatie hier is geheim. Dit is zomaar een dag in september, vlak voor vertrek. En dit is de undercovertraining van de Mol." Deze molactie van George is een typisch voorbeeld van de theorie "De held is de Mol".
 
George: "Er wordt zo weinig gesproken over molverdenkingen. Dus wie er ook Mol is, niemand durft te zeggen: volgens mij ben jij het. Stel dat ik kandidaat zou zijn, dan zou ik iemand echt blijven prikken, blijven porren, weet je wel. In zijn oor fluisteren, als iemand op het toilet zit: volgens mij ben jij de Mol! Ik zou iemand helemaal gek maken, totaal onzeker. Iemand proberen te breken."
 
George: "Ik heb [bij de geldwagenopdracht (aflevering 3)] wederom als een kip zonder kop rond staan rennen. Ik heb in ieder geval geprobeerd om Jantien te desoriënteren door te zeggen dat ik voor het kerkje stond terwijl ik op een heel andere plek lekker de prullenbakken stond te legen. Uiteindelijk heb ik toch een deel van het geld gehaald en de verdenking die ik naar Karen had, dat zij een deel van het geld zou hebben weggegooid, heb ik eigenlijk zelf gedaan. Ik heb een derde van wat ik gekregen heb in de prullenbak geflikkerd. Het was vijf minuutjes rennen van het kerkje terug naar het pleintje en ik was al een kwartier weg. Als ik nog langer weg zou blijven zou dat ongeloofwaardig geweest zijn, dus ben ik uiteindelijk [na heen en weer rennen, wc-bezoek] toch op tijd aangekomen."
 
Bij de fietsopdracht (aflevering 3) staat de fiets in een te zwaar verzet en doet George net alsof hij de versnelling niet snapt. George: "Dus ben ik echt heel langzaam die berg op gefietst in een zwaar verzet." Doordat George af en toe net doet alsof hij van de pedalen valt, bijna stil staat en daarna toch weer doorrijdt, bouwt hij enorm veel krediet op bij de rest van de kandidaten. George was voor hen een echte held, terwijl hij eigenlijk de boel flink vertraagde. George: "Intussen dacht ik 'wat is het hier mooi zeg'. 'Zo jammer dat ik zo raar moet doen, ik zou eigenlijk best een stukje willen fietsen.' Ik heb alleen maar zitten hijgen op die fiets, beetje om me heen gekeken. Ik ben helemaal niet moe geweest."
 
Bij het midden zoeken (aflevering 4) zoekt George niet actief mee naar de telefoon. Als de kandidaten de mislukte opdracht evalueren en Prince zegt dat hij Jantien niet gehoord heeft via de portofoon, liegt George dat hij haar wel heel vaak gehoord heeft. George: "Als ze slim is moet Jantien nu wel wat hints hebben opgevangen. Maar of ze het lef heeft om op mij te stemmen is een tweede."

George: "Ik heb getreuzeld [tijdens het parallellen met hartslagmeter (aflevering 4)] omdat ik hoopte dat Jantien dan in tijdnood zou komen. Op een gegeven moment begin ik sneller te ademen zodat m'n hartslag hoger wordt." Hierdoor werd George verplicht te stoppen tot zijn hartslag weer gedaald was. George: "En ik hoop niet dat Harry het gezien heeft. Het eerste wat Harry vroeg toen ik aan de andere kant was, zei ie: 'het is toch niet fake hè, je hoogtevrees?'. Dus ik ben bang dat hij misschien iets vermoed heeft."

Harry: "George is echt, zo vreemd. Het is een hele leuke jongen hoor, maar hij doet zulke vreemde dingen en hij is zo ontzettend fanatiek dat ik denk die kan het haast niet zijn. Maar toch, het zou heel knap zijn om hem de Mol te laten zijn. Dat zou ik wel een hele goede keuze vinden." Harry volgde deze gedachte verder niet, hij stemde op Karen.

Angela: "Die verdenkingen op Karen dat kwam je natuurlijk wel uit." George: "Ja, het gaf mij juist de gelegenheid om eens echt lekker in mijn rol te gaan zitten en om te kijken hoe ver ik kon gaan. Dus hoe meer, hoe verder ik in het spel groeide, zat ik ook steeds beter in mijn rol als Mol."
 
Bij de kidnap van Kerstin (aflevering 5) is George erg passief. Hij denkt niet mee en rent gewoon achter John en Prince aan. Hij vertelt ze niet dat het slimmer is om de auto naar boven te rijden in plaats van onderaan te parkeren en de berg op te rennen, wat veel tijd kost. George: "Ik heb mijn mond gehouden. Ik heb niet meegedacht. Lekker er achteraan rennen."

Bij de rondleiding (aflevering 6) krijgt George op de gang de goede antwoorden te horen en de antwoorden die Harry heeft gegeven. Hierdoor kan George precies evenveel goede antwoorden geven waardoor er geen geld in de pot komt. De kandidaten schatten namelijk in dat Harry meer wist.
 
George vindt bij de foto-opdracht (aflevering 6) wel de foto van Harry maar verzwijgt dat hij er met een gipsen been op staat. Karen en George leggen zo het verkeerde wassen beeldje neer bij de foto van Harry. Toch slaagt de opdracht. George: "Ik was gefrustreerd dat ik los was van het grote gedeelte van de groep. Als je Mol bent moet je deel uitmaken van de groep, anders kun je niet saboteren. Op het moment dat je ook maar een beetje slechter in je vel zit dan wordt het heel gevaarlijk, is het heel glad ijs. Dan ben ik onzeker en kan ik niet mollig zijn."
 
"Bij het uitsprakenspel (aflevering 7) heb ik erg afgewacht. Ellen koos meteen mijn quote, ik wist dat Harry de verkeerde had en dat Jantien de verkeerde had, dus ik denk: 'it’s gonna cost you...' Ik hoop dat de pot straks leeg is. Dan vind ik dat ik het goed heb gedaan."

Bij de onderhandelingen [aflevering 8] kiest George voor het telefoongesprek met de Mol, om uit te sluiten dat iemand anders dit zou winnen. George: "Ik deed het in mijn broek voor de uitkomst dat iemand anders met mij aan de telefoon zou zitten en dat ik, weliswaar gescrambeld, mijn antwoorden zou moeten geven. Ik denk zelfs door die gescrambelde stem zouden ze mij herkennen."
 
"En ik loop naar Jantien en Ellen toe, ik zeg 'wat zouden jullie aan de Mol vragen?'. Ellen: "Ik zeg 'ga je zo een gesprek met jezelf voeren?'. Hij keek me helemaal verbaasd aan. 'Nee, met de Mol' zei ie. En dat zei ie op zo'n verbaasde, oprechte manier." George: "'Sukkel!' zegt ze..."

Angela: "Zeg Ellen, heb jij ooit in je leven iemand zo onderschat?" Ellen: "Iedere ronde werd er wel gevraagd 'wie denk je dat er afvalt?': 'George!' Want die onthoudt dingen niet. Het is een hartstikke leuke jongen, kunstenaar, maar er zit geen structuur in." Angela: "Maar is het dan niet moeilijk als je zo'n vrouw tegenover je hebt die jou constant te laag inschat?" George: "Zoiets als wat daar gebeurde, dat ik je regelrecht bedrieg in je gezicht, en er zijn heel veel van dat soort momentjes geweest, dat zijn echt de kleine dingen waarom ik het gedaan heb, en dat vind ik echt de ultieme grap. En dan gaan er bij mij binnen bellen rinkelen en klokken luiden en denk ik 'yes!'"
 
"De estafette (aflevering 9) was natuurlijk heel moeilijk om te saboteren. Want dat koffertje [in de arena met de stier] moest ik sowieso pakken. Dus mijn enige kans om het te saboteren was om met die slotjes te pielen. Dat heb ik ook gedaan, maar helaas keken er drie mensen over mijn schouder mee." John: "Ik zie gewoon dat hij zenuwachtig is." George: "John verdenkt mij niet? Dan gaat John niet winnen."

"Bij de ondervraging (aflevering 9) ben ik op het gegeven moment gewoon informatie gaan lekken naar Jantien. Als zij nog vijf minuutjes langer had doorgevraagd had ik gewoon alles verteld [en was er geen geld verdiend]. Ik was echt zuur... Ik had echt gehoopt dat die opdracht niet zou lukken."
 
Pas tijdens de ondervraging komen Jantien en John op het spoor van George terecht. Alle anderen hebben nooit op George gestemd. Angela: "We gaan lekker zout in de wonden wrijven, want kijk maar even goed wat jullie in de loop van de weken over George hebben verteld." Prince (lachend): "George is voor mij niet de Mol. Die is totaal bezig met dat geld, die is super zenuwachtig. Nee, ik kan niet goed aantonen waarom hij niet de Mol zou kunnen zijn, maar hij is het niet." Karen: "Ik denk dat hij er de capaciteiten voor heeft, maar het niet zelf kan rond krijgen, dan moet ie heel erg gestuurd worden." Ellen: "Ik vind George heel doorzichtig. Wat in hem omgaat dat kan je op zijn gezicht aflezen." Jantien: "De Mol heeft het programma in handen, die heeft de formule in handen. Die maakt het programma. Ik kan me niet voorstellen dat de formule van het programma in handen ligt van George omdat ie toch wel heel nerveus is."
 
"Het spel met de ondergrondse kamers (aflevering 10) vond ik echt een machtig mooi spel. Echt heel erg leuk. Het was echt een soort surrealistische omgeving. En toen we nog een kwartier hadden, stond John al eigenlijk onderaan de touwladder. Ik denk als ik nu ga dan verdwijn ik naar boven en dan helpt John Jantien. Ik zat echt een tactiek te bepalen van moet ik nu wel gaan of niet gaan, ik zat echt te rekenen in tijd. Op het gegeven moment zie je me ook tijd rekken. Als ik echt had gewild was ik natuurlijk over die balk heen gegaan, ik wist dat ik gezekerd was en dan had ik echt geprobeerd om in die touwladder te stappen en omhoog te gaan. Maar nu heb ik het gewoon geweigerd. Ik was er bijna, maar ik heb het niet gedaan."
 
George: "Het is zo moeilijk om altijd Mol te zijn. Het groepsgevoel zuigt je op, en je wilt scoren, hoewel je weet dat je rol anders is. En wil je ook af en toe een succeservaring delen. Het groepsgevoel wil je hebben. En je wilt samen met de groep zijn en dingen doen en samen winnen en er doorheen gaan. En altijd in die rol te zitten van Mol, dat is psychisch bijna niet te doen. Dat is heel zwaar."
 
Angela: "Het geld dat gevonden wordt door de Mol [flessen zoeken (aflevering 10)] komt niet in de pot." George: "Toen dacht ik 'o, o...' Want ik vermoed dat zij nu allebei op mij stemmen. En we zaten in die boot, en John had de eerste fles opgedoken bij de walvis. En we kwamen aan in de bek van het Nijlpaard. En John en Jantien kijken elkaar zo aan, en ik doe mijn microfoon af en ik doe die slippers aan. En ik denk voordat ze zeggen van George jij moet op de boot passen, sprong ik al in het water. Dus ik denk ik ga die fles pakken. En Jantien verloor een flipper, maar als Jantien niet die flipper had verloren was het echt een wedstrijdje geworden wie er nu het eerste bij het strandje was. Gelukkig was ik er als eerste en had ik die fles kunnen vinden. Ik denk dat ze er wel zuur van waren. *giechel*..."
 
Tot slot steelt George maar liefst 15.000 euro uit de geldpot. Nadat zijn diefstal van 5.000 euro niet wordt opgemerkt besluit hij, terwijl Ellen, Jantien en John met de estafette (aflevering 9) bezig zijn, een tweede keer toe te slaan. George: "Na het zingen (aflevering 5) pakte Harry in een keer de pot, liet aan me zien, ik had de pot uit zijn handen genomen en boven een groep mensen schoot de hele bundel met geld uit mijn handen. Vervolgens heb ik het geld opgeraapt en een paar briefjes heb ik achterover gedrukt. Maar volgens de administratie van de kandidaten is er helemaal geen geld weg, dus is er ook geen diefstal door de Mol gepleegd. En als Mol wil ik natuurlijk wel een beetje aandacht.. dus.. de ultieme gelegenheid: de tas van John, met... de pot!"

>> Terug naar archief molacties. <<