De mol in Abcoude, 19-02-2005

Vrijdag 18 februari: de treinreis gepland samen met D**n, zodanig dat we meer dan anderhalf uur te vroeg in Abcoude zouden zijn. Je bent een diehard of je bent het niet…
Zaterdag 19 februari: ik werd vóór het afgaan van de wekker wakker. Vandaag is de dag! De dag van… ja van wat eigenlijk? Iedereen tastte nog in het duister. We wisten slechts, via smsjes van ‘de mol’, die ons doorverwezen naar verschillende links en zo uiteindelijk naar coördinaten, dat we om 13:00 uur precies ergens in Abcoude moesten zijn. Slimme speurders waren er bij die zoektocht naar url’s al achter gekomen dat het krokodilleneiland ‘Goat Island’ heette, nog voordat dit in de aflevering te zien was geweest.

Bij aankomst in Abcoude herkenden we meteen Jeroen234 en hij ons. Omdat we helemaal niets wisten over wat ons te wachten stond, dwaalden we wat rond in de buurt van de aangegeven locatie. Alles en iedereen was verdacht, dus maakte ik ook maar foto’s van elke straathoek. We kwamen mensen tegen die ons net zo wantrouwig aankeken als wij hen: duidelijk ook molspeurders! Dit is een aspect van molmeetings dat naar mijn idee heel erg belangrijk is, namelijk het ontmoeten van (nieuwe) forummers. Echt waar zeer de moeite waard! Ons ronddwaalgroepje groeide met onder andere Botje, Arco Mol Fan, Tweety, Firefoot en Mr Jones.

Toen het tijdstip van 13:00 uur begon te naderen, inspecteerden we de sporthal (die door vriendelijke badmintonners voor ons geopend was) maar troffen daar niets extra verdachts aan. Plotseling komt er een cameraploeg van SBS6 op ons af! Nu wordt het echt, de spanning stijgt. Enkele fans, onder wie Veerraak, worden geïnterviewd. Dan moeten we met onze mobiel in de hand klaarstaan voor het volgende smsje, want waar we nu waren, was ‘het’ duidelijk niet. En jawel! Arco krijgt het smsje als eerste, of laat het in elk geval als eerste merken (wat kan die jongen schreeuwen zeg). ‘Ga naar het kerkplein en vraag de man met het koffertje waar de persconferentie is. Er zitten drie mensen op je te wachten… Groeten van de Mol.’ Zo luidde onze boodschap. Toen eenmaal iemand begon te rennen, stonden we in no time allemaal buiten adem op het kerkplein, om de man-met-het-koffertje heen (helaas niet Pete himself). Anton Jongstra (hee, waar komt die opeens vandaan?) maande ons dan ook nadrukkelijk tot kalmte: er was geen reden tot haast. Iets langzamer begaven we ons dus in een behoorlijke stoet naar de volgende locatie…

En ja! Werkelijk waar! Echt echt echt! Bijna niet te geloven en oh wat fantastisch dat ik hieraan meegedaan heb: daar, tussen de loeiende en piesende koeien, achter een provisorische tafel, zitten de enige echte Jim, Sander en Gijs.
Onmiddellijk volgt een golf van camerageflits. Als iedereen in de stal is aangekomen, houdt Sander, majestueus in het midden, een inleiding en benadrukt daarin dat we slimme vragen moeten bedenken, want ze kunnen natuurlijk lang niet alles beantwoorden. Jim, de stilste van het stel, steekt ondertussen relaxt een sigaretje op (hij mag wel uitkijken tussen al dat hooi…) en Gijs zit er met zijn typische big smile naast. Dan brandt ons vragenvuur los, door braaf onze vinger op te steken en telkens te wachten tot Sander iemand de beurt geeft. Hoe moeilijk was Waltzing Mathilda nou echt? Gaat alles weer goed met Gijs’ knie? Was Jim er vóórdat het op tv was, nog achter gekomen wie zijn foto had gejat? Wat vond Sander zelf van zijn prachtige ‘kunstwerk’? Waarom was het toch altijd zo’n chaos? Hoeveel keer is Jim hulpmol geweest? Weten ze inmiddels alledrie wie de Mol is? Wat was de meest vreemde vraag in de test? Moet de laatste aflevering nog opgenomen worden? Hoe werden de links/rechts/controlfreaks-groepjes ingedeeld? Komen de heren zelf wel eens op widm.com?

Een greep uit onze vragen. En wat hebben we gelachen om de antwoorden. Het voert te ver om die hier allemaal te herhalen, maar ik meen bijvoorbeeld opgevangen te hebben van Gijs dat hij op Yvons vraag of hij Brad Pitt was, groen (!) heeft geantwoord, maar dat dat eruit is geknipt! Ik weet natuurlijk niet hoe serieus deze opmerking van Gijs was… In elk geval keek Anton Jongstra uiteraard wel streng toe en lette hij goed op of de kandi’s niet te veel loslieten. Véél te vroeg seinde hij dat de ‘persconferentie’ toch echt afgerond moest worden. Maar vlak na de Allerlaatste Vraag, van Mirjam, heb ik (en ik vermoed vast ook nog wel andere fans) toch nog even mijn kans gegrepen twee extra vraagjes aan de heren te stellen, namelijk of ze op de fandag kwamen – het antwoord: ‘drie april toch?’ (goed zo Sander!) maar ze wilden nog niets toezeggen – en of wij nog met hen op de foto mochten. Tot nu toe hadden we immers alleen plaatjes van De Drie zelf achter hun ‘tafeltje’. En zowaar, de lieverds vonden het goed! Natuurlijk volgden veel andere diehards snel mijn voorbeeld en Jim, Sander en Gijs zagen dan ook al gauw zo’n zee van camera’s voor zich dat ze niet meer wisten naar welke kant ze moesten poseren…

Toen werden we dan toch echt de stal uitgewerkt door de onverbiddelijke Anton. Nog dizzy van deze fantastische ervaring hebben we de zelfontspanner van Arco’s camera een groepsfoto laten maken van alle fans die nog niet direct van het erf af waren gelopen. Jaja, de niet-aanwezige forummers zouden genoeg beeldmateriaal voorgeschoteld krijgen om stikjaloers te worden!
   Hee, daar komt Sander de stal uit lopen, wat leuk… ‘Heeft iemand mijn boekje gezien, mijn boekje is weg!’ Wat een grap, iedereen schiet meteen weer in de lach. Alwéér zo’n notitieboekje gejat, grappig toch…? Of… aan Sanders gezicht te zien niet echt dus! Wacht eens even, we zitten nu niet in het spel, en als zulke informatie in handen van buitenstaanders valt, zou er wel eens van alles kunnen uitlekken! Helemaal niet leuk dus. Wij bieden natuurlijk meteen aan Sander aan dat hij ons wel mag fouilleren of minstens onze tassen mag doorzoeken, maar blijkbaar gelooft hij ons zo ook wel, want hij rent meteen terug om samen met zijn bodyguards (of zo) de mogelijke dief per auto te achtervolgen. Terwijl ze wegrijden, zwaaien we hen uit, bieden we chips aan hen aan (Arco) en sluiten we het hek achter hen om het paard niet te laten ontsnappen (Firefoot). Door deze domper blijven we met enigszins gemengde gevoelens achter. Toch zit er niets anders op dan langzaamaan terug te keren naar station of auto. Als ik nog even sta na te praten met Jeroen, Firefoot en D**n, komt Sander weer naar ons toe en vraagt of we nog iets vernomen hebben over de diefstal van zijn boekje. Hij is duidelijk not amused, maar wij kunnen slechts herhalen dat we het ook heel vervelend vinden.

Nadat we vrijwel meteen na thuiskomst alle nieuwsgierige forummers voorzien hebben van enthousiaste verhalen, grappige foto’s, gave geluidsfragmenten en zelfs korte filmpjes, zitten we ’s avonds natuurlijk vol spanning voor de tv (het lijkt wel vrijdagavond…). En ja, in SBS Shownieuws zien we daadwerkelijk onszelf rondrennen door Abcoude! Ook wordt er uiteraard vol sensatiezucht ingegaan op de verdwijning van het boekje. Shownieuws suggereert dat het door Sander zelf in scène is gezet, zoals ook al door forummers was geopperd. Het is dus onduidelijk of het echt gestolen is of niet, maar ik vraag me af of we daar wel achter zullen komen…

In elk geval heb ik het hele weekend rondgestuiterd vanwege deze fantastische ‘prefandag’. Echt gaaf dat dit voor ons georganiseerd werd, en ze hebben er drie superkandi’s voor uitgekozen! Ik wist niet dat het mogelijk was, maar ik heb nu nog meer zin in drie april…

• Foto's
  
  
• Filmpjes en geluidsfragmenten