Quotes

Aflevering 2

Sprien
Pieter-Jan evalueert aflevering 1. “Ze wilde heel graag de Mol zijn, Vera Mann. Maar ze was niet de uitverkorene. Ze was wel de eerste kandidaat die naar huis moest. En voor de andere kandidaten was het ook een slecht begin. De net gekozen Mol... Die kon zich natuurlijk geen betere start wensen.”

Jon is blij dat hij nog in het spel zit: “De eerste die weggaat creëert ineens de realiteit van waar het spel om draait. Iedereen kan eruit donderen.”

De kandidaten worden allemaal apart op een plek in de stad gezet. Paula: “En daar moesten we dan maar wachten tot whatever zou komen gaan.”

“Fack! Ik heb helemaal geen sokken!” Constateerd Dennis, terwijl hij langs de waslijn kijkt.
Dennis houdt niet van verkleedpartijtjes: “Waarom pak je niet gewoon alles van die waslijn?”

"Het goede nieuws is, er is een pot! Voor het eerst." aldus Pieter-Jan met een wasmand in zijn hand.”

Sebastiaan liegt glashard dat hij geen vrijstelling heeft:“Ik heb 'm niet.”

De kandidaten zitten bij elkaar aan tafel na het eerste gedeelte van de Titanic-opdracht. Jon: “Zijn er twee kampen nu?”

“Oooh. Spooky”. Aldus Paula als ze voor het donkere gebouw staan.
“Ondergetekende is in donkere ruimtes, zeker als ze klein zijn, niet erg op z'n gemak.  Ik ben nachtblind als de pest dus ik zie niks.” Jon heeft het niet zo op deze opdracht.

Anniek houdt er ook niet zo van. “Ik vond het helemaal niet leuk. En in dat gebouw. Ik zie.. enge dingen.” En als ze vervolgens geen geld vindt, heeft ze het helemaal gehad. “Dit is gewoon de zoveelste lege envelop die ik vind.”

“Ik ging als laatste want ik scheet kennelijk het minst in m'n broek.. al was ik denk ik ook echt niet bang.” Op en top gemotiveerde Paula gaat vol goede moed op jacht naar de vrijstelling.

Rick denkt dat een ticket naar aflevering drie aan z'n neus voorbij gaat. “Ik ging als vierde naar binnen en dan is die vrijstelling natuurlijk allang weg.”

Anniek nadat het verdiende bedrag wordt gehalveerd: “Kleine domper, op de feestvreugde.”
“We kunnen niet alleen maar zitten. Als we er straks uitkomen moeten we iets kunnen vertellen.” Hans heeft geen idee wat de bedoeling van de opdracht in het reuzenrad is.

Jon staat onderaan het reuzenrad samen met Rick. Jon: “Rick weet inmiddels heel goed mij nerveus te krijgen door opdrachten heel warrig aan mij te vertellen en dan raak ik in de stress.”

Froukje roept vanuit de cabine dat ze op huisnummer 133 woont en voegt daar aan toe dat het drie-hoog is. Rick snauwt haar bijna af dat ze haar mond moet houden: “Neehee, dat is niet belangrijk.”

“Dan gaan er zoveel dingen door mijn hoofd.” Anniek weet het even niet meer, als ze onderaan het reuzenrad staat.

Hans blijft maar doorzeuren tegen Dennis of hij de vrijstelling heeft. Dennis wordt er moedeloos van: “Hans, alsjeblief. Ik heb die vrijstelling echt niet.”
Froukje zit samen met Dennis te puzzelen in de cabine. Froukje: “Weet jij hoe lang Sebas is?” Dennis: “Lang.”

Anniek vond de vrijstelling, maar wat had ze het er moeilijk mee: “Ik zat totaal in de zenuwen, later dat ding in mn sok verstopt. Weer binnen gekomen. Met veel moeite gelogen dat ik echt niks heb gevonden. Ik heb 's nachts gedroomd dat Paula mn rugzak aan het checken was.”