Topic: Frédérique Huydts (38) overleden

[IDM]

Als men overlijdt, is men ineens bijzonder. Als je er niet meer bent, sta je vaak op een voetstuk.

Maar Fre was ECHT een bijzonder persoon! Ik 'ken' maar weinig mensen die de indruk achterlaten die zij achterliet. Hoe zij in het leven stond straalde van haar af! Een heel mooi mens...

Mooi dat er in deze topic nog zoveel geschreven wordt! Het blijft gewoon niet te bevatten!

  & 

[Shaa]

Ik mis Fré,
Wij missen Fré,
Iedereen mist Fré

[nevermind]

hmm mis ik haar ?
dont think so. iig niet op de manier dat anderen dat doen, I guess ! ik kende haar niet.en toch ... bijzonder hoe haar verhaal me gegrepen heeft. fredje was ongetwijfeld heel bijzonder. in widm zag ik een vrouw die straalde van haar tenen tot haar oren. een prettig gestoord wijf, spontaan, oprecht en lief en bovenal heel echt. geweldig, wat een mens ! en voor mij het belangrijkste, ze heeft me geleerd om te leven en te genieten als nooit te voren
take care allemaal
x nevermind

[Stephan1989]

hmm mis ik haar ?
dont think so. iig niet op de manier dat anderen dat doen, I guess ! ik kende haar niet.en toch ... bijzonder hoe haar verhaal me gegrepen heeft. fredje was ongetwijfeld heel bijzonder. in widm zag ik een vrouw die straalde van haar tenen tot haar oren. een prettig gestoord wijf, spontaan, oprecht en lief en bovenal heel echt. geweldig, wat een mens ! en voor mij het belangrijkste, ze heeft me geleerd om te leven en te genieten als nooit te voren
take care allemaal
x nevermind

Had het niet beter kunnen verwoorden Ik denk precies hetzelfde

[Frank75]

2 maanden geleden...........en nog steeds mis ik (en iedereen eigenlijk) onze lieve Frédérique.
Nog steeds is het niet te geloven, en elke dag vraag ik mij af ' waarom nu juist zij? Zij die zo vol met leven zat, vol met humor, een geweldige meid op wie haar ouders, vrienden en kennissen zo weergaloos trots mogen zijn.'
Maar dat Frédérique ook zo ontiegelijk geliefd is bij mensen die haar persoonlijk niet gekend hebben, zoals ik, is toch een hele steun.
Zo dadelijk ga ik een kaars voor haar aansteken, als ik mn oma bezoek op het kerkhof.
Speciaal voor Frédérique, alleen voor haar...

[nevermind]

waar ik benieuwd naar ben. hoe het kan dat het gevoel zo heftig is. iemand die je niet kent, nooit hebt gekend. hoe kan je die zo missen ? mis je die ten diepste echt , of is het meer het gevoel van shit .. wat ontiegelijk klote, weer een jonge vrouw die veel te vroeg sterft?
ik kan niet zeggen dat ik fredje mis, ... denk niet ieder moment aan haar. ik heb haar niet gekend. vind het altijd bijzonder hoe mensen roepen dat ze iemand missen. wat is dat missen daarin ?
fredje was een mooi mens, gewoon en bijzonder ... gewoon heel bijzonder !

[Mariekjuh]

waar ik benieuwd naar ben. hoe het kan dat het gevoel zo heftig is. iemand die je niet kent, nooit hebt gekend. hoe kan je die zo missen ? mis je die ten diepste echt , of is het meer het gevoel van shit .. wat ontiegelijk klote, weer een jonge vrouw die veel te vroeg sterft?
 

dat is inderdaad wel wat om is over na te denken, misschien is het wel een mengeling van die 2 dingen. maar toch heb ik het gevoel alsof het veel dichterbij komt dat dat het echt doet.
net als bij Frank, uit zijn berichtjes kan je wel merken dat het hem echt diep raakt en dat vind ik wel heel mooi  Maar dat is bij iedereen gewoon anders, een gevoel.

het is inderdaad al weer 2 maanden gelden en toch krijgt haar overlijden nog ZOO veel reacties. Heel mooi om te zien dat één persoon op zoveel mensen zo'n grote indruk achterlaat. Mijn complimenten voor Frédérique ookal is ze er niet meer.
(K) rust zacht lieve meid (K)

[mol Thessa]

Gisteren alweer twee maanden geleden...
het lijkt nog steeds alsof het gisteren was dat het nieuws me bereikte.
En nog steeds kan ik het soms niet geloven, en maakt het me kwaad en verdrietig tegelijk...

[Mariekjuh]

Heeii iedereen,

misschien weten jullie het al maar op de site www.persoonvanhetjaar.nl kan je stemmen op degene die jij dat wilt maken.
frederique heeft een hele lange tijd op 3 gestaan maar nu is ze gezakt naar 9. en nu dacht ik: als ik jullie nou ook allemaal vraag om te stemmen dan lukt het misschien nog om haar terug te krijgen. 

alvast bedankt..!!!

[Sprien]

Heeii iedereen,

misschien weten jullie het al maar op de site www.persoonvanhetjaar.nl kan je stemmen op degene die jij dat wilt maken.
frederique heeft een hele lange tijd op 3 gestaan maar nu is ze gezakt naar 9. en nu dacht ik: als ik jullie nou ook allemaal vraag om te stemmen dan lukt het misschien nog om haar terug te krijgen. 

alvast bedankt..!!!

Heb gestemd!

[mol Thessa]

Heeii iedereen,

misschien weten jullie het al maar op de site www.persoonvanhetjaar.nl kan je stemmen op degene die jij dat wilt maken.
frederique heeft een hele lange tijd op 3 gestaan maar nu is ze gezakt naar 9. en nu dacht ik: als ik jullie nou ook allemaal vraag om te stemmen dan lukt het misschien nog om haar terug te krijgen. 

alvast bedankt..!!!

ze staat nu op 13 en heeft bijna Robbie Williams ingehaald. Nummer 9 heeft ze nooit gestaan, dagtopper bedoel je denk ik. Maar ze gaat zeker nummer 9 halen als iedereen meestemt!!!

[Mark_van_Rooijen]

Ik heb ook gestemd.
Ik vindt het jammer,dat er veel mensen boven haar staan,die weinig hebben betekend voor Nederland.
Daarom wil ik de mensen die nog niet gestemd hebben,dit toch nog gaan doen..

[Lautjuh]

wie heeft er wel veel betekend voor nederland dan?

[Mariekjuh]

ze staat nu op 13 en heeft bijna Robbie Williams ingehaald. Nummer 9 heeft ze nooit gestaan, dagtopper bedoel je denk ik. Maar ze gaat zeker nummer 9 halen als iedereen meestemt!!!

ik bedoelde dat ze in de top 10 van de week op 9 stond terwijl ze normaal op 3 stond, dat is ook waarom ik hier een berichtje heb geplaatst zodat ze weer naarboven ging  snappie. maar ja heel goed dat jullie ook hebben gestemd. ik hoop dat we haar zo iniedergeval in de top 10 krijgen..!!

[Frank75]

Lieve Frédérique,

Het is nu ruim 2 maanden verder
net daarvoor werd je weer ziek
toen werd je weggeroepen door de herder
de man die alles ziet en regelt hierboven
waarom nou jij, lieve mooie meid
waarom moesten ze ons van jou beroven?
enige wat je nog kan zeggen is dat je van pijn ben bevrijd

Ik heb net naar "Villa Felderhof" gekeken
jij, Rick en Jan
en het deed mijn gezicht en toestand doen verbleken
tranen van emotie, verdriet en ongeloof..dat dat nog kan
samen met Jan daar in Frankrijk
vertellen over je veleden
eindelijk , ik ben blij dat ik kijk
en O, wat vond je dat leuk, een stukje in Rick's cabrio te mogen hebben gereden

Samen met Jan de Franse binnenstad in, lekker lopen
zonnebrillen passen, bekijken en bewonderen
en eventueel nog leuke schoenen kopen
op tijd weer naar " De Villa", want het begon te donderen
lekker binnen voor de open haard
met Jan aan de piano is het wachten
samen met jouw warme zangstem die zich openbaart
op de weergoden die beter weer brachten

We wisten dat je goed kon acteren
zo goed, zo mooi zette jij je rollen neer
zo goed, jij hoefde nauwelijks nog iets te leren
maar nu je er niet meer bent, kan dat niet meer
elke dag is jouw gemis zo groot
we hebben nog jouw foto's, video en dvd
elke dag huil ik om jou, tot mijn ogen zien rood
dan denk ik aan je, huil ik om je, geef ik om je...maar daar bereik je niets mee

Hoe jij die berg opfietste bij ' Wie is de Mol...?', zo knap
waar anderen opgaven, het niet konden
zette jij door, vechtte je er door, en dat was een grote stap
heb jij dat programma met succes weten af te ronden
jij maakte de goede keuze
jij ontmaskerde " De Mol"
en dat was knap, reuze
Oh wat genoot je, toen ze de winnaar bekend maakte, je genoot vol
begin april maakte je dat lieve gebaar
KIKA en het WNF kregen de steun van een winnaar.

Onze winnares, onze lieve Frédérique...

[Liett]

Ik zag net weer een mooi stukje over Frédérique in WIDM by de tv-show. Niet nieuw, wel mooi om weer terug te zien.. Ze was écht geweldig.

[molletje3]

Thanx voor het melden! Ik hoop dat het nog op mijn dvd staat en anders zaterdag effe de herhaling opnemen

En Frank, mooi gedicht; erg knap dat je zoiets zo snel kunt schrijven.

[mol Thessa]

Lieve Frédérique,

Op 10 maart 2006 was het dan zover: het nieuwe seizoen van WIDM zou beginnen. Al weken keek ik er naar uit, en het was ook wel even spannend hoe de groep zou zijn. De meeste kandidaten kende ik wel van gezicht of naam, maar het is altijd anders om deze mensen te zien in een spel waarin ze geen rol spelen. Jou kende ik niet, en meestal heb ik bij programma's een voorkeur voor mensen die ik al ken. Maar vanaf de eerste minuut van WIDM 6 bleek dat daar verandering in gekomen was. Daar stond een vrouw, die ik niet kende, te stralen! Ze had er zichtbaar lol in en was enorm blij te zijn waar ze was, in Buenos Aires, in het spel WIDM.
De uitstraling van die vrouw, trok mij aan. Vanaf dat moment was dat mijn favoriete kandidate. Jij, Frédérique Huydts.
Elke opdracht genoot je, altijd was er een lach te zien op jouw gezicht. Altijd twinkelden je ogen, van blijdschap omdat je een opdracht zo leuk vond, of van ondeugendheid omdat je iets van plan was dat eigenlijk niet mocht. En dit was niet gespeeld, dit was echt.
Elke opdracht leefde ik met je mee, elke executie zat ik in spanning alsof ik het zelf was die in afwachting was van een rood of groen scherm. Ik vond het lullig toen je in een kuil zat, terwijl de anderen lekker aan het galopperen waren, en dat je achteraf nog commentaar kreeg van Chris dat je aanwijzingen niet goed waren. Ik vond het leuk om te zien dat je plezier had bij de boomtopopdracht. Ik baalde dat je er als eerste uit was bij het memoryspel. Ik moest om je lachen in je leuke biechten, die je fluisterde alsof je een geheimpje had, ik moest lachen om het feit dat je 21 kilo bagage bij je had, en dat je je wel een klein beetje ergerde aan Milouska.
Ik kende je niet voor WIDM, maar ik had het gevoel dat ik je leerde kennen. En elke week was ik weer blij als jij er niet uitmoest. Je mocht nog een weekje blijven, je mocht nog genieten van het spel...
Helaas, zo hoorde ik op 3 april, mocht je niet langer genieten van het leven. Kapot was ik ervan. Ik hoorde het tijdens mijn werk, en dat ik 's avonds thuiskwam heb ik toch even gehuild. Het voelde alsof er iemand overleden was die ik persoonlijk kende, een goede vriendin... Zo raar wat iemand die je niet kent met je kan doen! Ongeloof, woede en verdriet raasde door mij heen. "Waarom?" was de vraag die steeds in mij opkwam. Waarom Frédérique? Waarom iemand die pas 38 jaar is? Waarom iemand die met zo'n kracht en doorzettingsvermogen in het leven stond? Het maakte me kwaad en verdrietig tegelijk. Tegelijkertijd kon ik het niet geloven.
Zo hard vocht je tegen de kanker, en met de lijfspreuk "Carpe Fucking Diem" stond je weer volop in het leven. Helaas overwon de kanker jou alsnog...
De afleveringen die volgden na jouw overlijden heb ik geprobeerd gewoon te kijken, ik heb geprobeerd verder te speuren naar de mol. Dat was jouw wens: het programma was te goed om te stoppen. Er moest en zou doorgezocht worden naar de mol. En zoals Richard al zei tijdens zijn radiointerview op Schiffers.fm, dat hij eerst even nadenkt bij je dood, en dat hij vervolgens een hele tijd kan zit te kijken zonder het te beseffen, om vervolgens te bedenken dat je er echt niet meer bent... Dat had ik ook. Na elke aflevering kreeg ik elke keer een brok in mijn keel, zo'n geweldige vrouw kon toch niet ineens weg zijn?

[mol Thessa]

En toen de reünie:Ik heb meerdere traantjes moeten wegpinken: nooit meer iets nieuws van jou te zien op televisie, het gemis in de groep als er maar 9 personen op de reunie aanwezig zijn.
Het deed echt zeer toen de finalisten zich bij de groep voegden: er miste iemand, alleen Roderick en Milouska kwamen aanlopen.

Ik heb met volle bewondering zitten kijken naar je Frédérique, naar je kracht, je levenslust en je energie. Je doorzettingsvermogen tijdens het fietsen op de berg heeft me erg aangegrepen. Je leek een tweede kans gekregen te hebben nadat je genezen verklaard werd. Deze tweede kans greep je met beide handen aan, maar toch glipte hij door je vingers. De enorme berg kon je overwinnen, helaas heeft de kanker je toch nog overwonnen, en werd je in de bloei van je leven weggerukt. Je had nog een hele toekomst voor je, zeker met je vriend. Wat had ik jou deze toekomst met veel geluk gegund. Helaas heeft het niet zo mogen zijn...
Bedankt Frédérique, voor je aandeel in WIDM, je bent de terechte winnares. Bedankt ook voor je mooie woorden aan het einde van de serie, die zo jouw karakter typeerden. Bedankt voor jou gift aan het WNF en KIKA. Zelfs in je laatste dagen dacht je alleen maar aan anderen. Bedankt voor je stralende persoonlijkheid, doorzettingsvermogen, kracht, positiviteit, levenslust en vooral je mooie lach. Dat anderen nog een voorbeeld kunnen nemen aan hoe jij in het leven stond...
En, lieve Frédérique, bedankt voor je lijfspreuk: Carpe Fucking Diem
Ik probeer van elk moment te genieten, ook al lukt dat niet altijd... En hoe ik ook probeer overal het positieve van in te zien, lukt dat niet bij alles. Sommige mensen zeggen: "elke dag is mooi", maar voor mij zal 3 april altijd een dikke zwarte rand hebben, dan kan het nog zo'n mooie dag zijn. Op 3 april werd het leven een klein beetje minder mooi. 19 augustus, jouw, maar ook mijn verjaardag, zal vanaf nu ook een klein beetje minder feestelijk zijn, wetende dat op die dag jij jarig was, jarig zou moeten zijn, en zou moeten proosten op nog vele jaren. Jaren die je nog voor je had, maar die je niet gegund werden.
Lieve Frédérique, bedankt voor alles. Laat ze, waar je ook bent genieten van je geweldige persoonlijkheid. Vind rust bij je broertje en waak over jullie ouders. Ik zal je missen, ook al kende ik je niet persoonlijk.
Rust zacht lieve Frédérique, je was geweldig! Frederique, carpe fucking diem, ik zal je nooit vergeten...

Liefs en xx Thessa

Ik had zelf ook nog twee gedichtjes geschreven

[mol Thessa]

Te jong van ons weggegaan
In de bloei van je leven
Waarom Frédérique?
Konden ze je niet meer tijd geven…

Donker als de nacht
door je afwezigheid hier op aard
kon je onze tranen maar zien
jouw leven was ons zoveel waard

maar hopelijk ooit op een dag
worden onze gezichten weer verlicht
door jouw stralende aanwezigheid
door jouw stralende gezicht

Je wordt gemist lieve Frédérique…


Ik ben op zoek naar woorden
Maar woorden vind ik niet
De woorden om te troosten
Dit onmenselijke verdriet

Kracht wil ik ook graag hebben
De kracht om door te gaan
Vooruit te gaan na dit verlies
Niet teveel te blijven staan

En hoe kan ik deze pijn
Verwoorden zonder kracht
Hoe kunnen we vooruit gaan
Met dit gevoel van onmacht

Machteloosheid, onbegrip
Hoe kon het nou zo gaan
Zolang we het niet begrijpen,
Kunnen we niet verder gaan

Is er iemand, waar dan ook
Die mij kan vertellen
Het antwoord op de vraag
“Waarom?” die wij steeds stellen

Onbegrijpelijk dit gemis
Hoe kan je dit ooit dragen
Als ouders blijf je toch altijd
Achter met die vragen

Ik wens hen alle kracht
Die er maar bestaat
Omdat, helaas, de wereld
Zonder Fré toch verder gaat

De kracht om door te leven
Met dit immense verdriet
Woorden van troost
Vind ik niet

Een moment van stilte
Waarin niet wordt gepraat
Kan ook heel vaak zeggen
Dat je elkaar verstaat

Stilte om te troosten
Te denken aan wie je mist
En dan denk ik weer “waarom”
Oh als ik dat toch eens wist

Denkend aan jouw afwezigheid
Doet niet als enige pijn
Maar ook de gedachte aan je familie
Dat zij nu zonder jou moeten zijn

Ik wens hen alle woorden
Alle kracht om door te gaan
Probeer met Frédérique in gedachten
Toch niet stil te staan

Dat had ze nooit gewild
Dat was niet haar wens
Wat was het toch
Een ongelooflijk prachtmens

Ook heb ik nog een wens
Een wens voor iedereen
Oh, was de wereld
Maar niet zo gemeen