Ik geef alvast van te voren mijn excuses als ik hier te ver op in ga. Ik ben van beroep professor en normaal vinden studenten mijn verhaal te begrijpen, maar ik ken je achtergrond niet dus sorry alvast als ik te ver in de materie duik. De moeilijkste oplossing is degene die met ieder bijgeplaatst stuk de minste unieke oplossingen heeft. Denk aan een Rubik’s cube waar je ook krijgt dat naarmate er minder oplossingen zijn, het moeilijker wordt. Het aantal oplossing die je zult vinden heeft te maken met de symmetrie rotatie per combinatie van stukken (wat je zelf al had ondervonden) en het aantal vrije aangrenzende vlakken. Afhankelijk van de positie van het eerste blokje kun je zelf al berekenen hoeveel symmetrieplaatsen mogelijk zijn voor het 2de stuk en hoeveel aangrenzende vlakken er ontstaan (niet de buitenste vlakken van de kubus meenemen). Daarna wordt het van ieder stuk dat erop aan komt te sluiten lastiger. Hiervoor moet je echt rotatie/translatie/inverse matrixes maken voor je programma, omdat het anders nog jaren kan duren.. Als je daarvoor de achtergrond hebt, raad ik je aan een voorbeeld te nemen aan hoe programma’s het berekenen in de vaste stof fysica. De atomen/moleculen combinaties in een eenheidscel hebben natuurlijk ditzelfde stacking probleem. (Zie ook Miller index voor een symmetrie systeem.) Je kunt ook in een bestaand programma hiervoor de oplossing vinden en dan daar naartoe werken? Ik weet niet hoe graag je de oplossing wil vinden en wat je achtergrond is, maar bedenk dat grote software-bedrijven hier jaren over doen om zo’n programma te ontwikkelen. Wat je nu hebt gevonden is al heel indrukwekkend en heel leuk om allerlei oplossingen mee te berekenen! Dus voel je zeker niet verslagen als je niet de moeilijkste oplossing kan vinden! Überhaupt het vinden van dit resultaat is knap!