De reacties van Rick en Rik gelezen hebbende, gun ik ze in dit geval het voordeel van de twijfel - al hebben we alleen hún woord dat alles keurig netjes was voorbereid en afgehandeld. Die opmerking over de stimulerende werking op de verkoop vind ik dan weer een beetje over de top: "Ze mochten blij zijn dat wij op hun ingedommelde marktstraatje neerdaalden".
Mijn Albaans is wat roestig, maar ik kan wel gezichten lezen. Minstens twee handelaren leken op zijn zachtst gezegd toch minder gecharmeerd van de hele situatie. Daar staat overigens die tengere oude dame tegenover, die het allemaal prachtig leek te vinden, vrolijk mee applaudisseerde en foto's nam met haar iPad.
Dit laat evenwel onverlet dat het, zeker de laatste jaren, regelmatig schuurt wanneer er opdrachten met locals worden gedaan. Ik ben helemaal niet tégen dergelijke opdrachten, en zelfs de (ingecalculeerde) Babylonische spraakverwarring hoeft wat bij betreft geen taboe te zijn. Ik herinner me met een glimlach de opdracht uit Argentinië, waarbij spullen moesten worden gekocht voor een plaatselijke lagere school. Of, uit hetzelfde seizoen, het diner bij het echtpaar Lopez Diaz (die natuurlijk volkomen ingewijd waren in de opdracht).
Speurtochten in stadscentra, boodschappenopdrachten, het vinden van mensen met bepaalde namen of eigenschappen zijn wat mij betreft dik in orde. Maar ik hoop dat de makers steeds een afweging zullen blijven maken tussen de amusementswaarde van een opdracht en de inbreuk op het dagelijks leven van de lokale bevolking. Aan dat laatste lijkt het bij herhaling te ontbreken, vanuit een misplaatst soort arrogantie. Niet overal op de planeet hebben mensen een boodschap aan het feit dat WIDM één van de bestbekeken programma's van Nederland is.
