Waar ik vorige week een sprankeltje hoop voelde, helaas weer een zeer slechte aflevering.
Het strijkorkest dat Oratio speelt, een echt kippenvelmoment.
Maar dan...
Een hele crew is afgereisd naar Mexico. Prachtige natuur, een cultuur en geschiedenis om u tegen te zeggen.
Ze hebben er dan niet beter op gevonden om de kandidaten in kale klasjes te stoppen om onnozele deelopdrachten te laten uitvoeren. Broeder Jacob, het raden van kinderliedjes, touwtjes verbinden,... wie verzint dit??!! Dit kon evengoed in Nederland zijn opgenomen.
Na de moeilijkste test ooit, de opdracht met het meeste te verdienen geld, en zonder twijfel uiteindelijk de laagste pot ooit door oneerlijke opdrachten, draaide deze opdracht ook weer om Rick. Deze keer vermomd als leader. Iets met eigen lof en een onaangename geur.
Iets met lokale gebruiken doen? Zeker!!
De kandidaten met tuktuks laten rijden? Oh, daar kan je zeker wel iets leuk en grappig voor verzinnen.
Nee, laat ons focussen op de taalbarrière om ze uiteindelijk ergens in een nietszeggend tuintje een groepje mensen op alfabetische volgorde te laten zetten.
Dit is ver beneden elke ondergrens die je maar kunt bedenken.
Als klap op de vuurpijl weer een opdracht om de pot leeg te halen.
Beter goed gepikt dan slecht verzonnen?
Dit is zelfs niet goed gepikt. De vergelijking met De Mol Duitsland gaat niet op.
Toen was er in deel 1, het al dan niet kijken in de dossiers, geen geld mee gemoeid. De mol kon als eerste gaan en niet kijken, om later in deel 2 zijn slag te slaan. De kandidaten hadden de kans om de mol buitenspel te zetten.
Natuurlijk dacht men het hier weer anders te moeten doen. De mol moet er in eerste instantie voor zorgen dat er geen 3.000€ in de pot komt. Dat betekent dat er dus altijd iemand zal kijken, en de kandidaten dus geen eerlijke kans hebben om het bieden te vermijden.
En alsof dat nog niet voldoende was: hoe slaag je erin om als regisseur zo'n opdracht in beeld te brengen, zonder echt niks, nada, nul sfeerschepping??
Een oud huis... op klaarlichte dag, de ramen open, de kandidaten aan een tafel, een karaf wijn en een pot chips op tafel... en actie!! Ugh.
Ik kan het niet over mijn hart krijgen om af te haken, uit respect voor de kandidaten.
Mijn medelijden met hen is dan ook groot. Dan droom je er al jaren van om mee te mogen doen, kom je hierin terecht.
