Hier zie, daar zie.
Na een paar dagen afwezigheid begeef ik me terug binnen de muren van mijn geliefde klooster.
De tuin ligt er verweesd bij, waarvoor mijn geëxcuseerde verontschuldigingen (ik lijk wel een professionele afscheidnemer, ontsproten uit de koker van hen die pas veel later de zandhengelaars zouden worden).
Als het gras gewied is, en de bomen gesnoeid, de takken bijeengeraapt, het op de grond liggende ooft verzameld, en de selder geplukt, zal ik mij keukenwaarts begeven, alwaar ik u allen zal verblijden met ene komme groentensoep.
Er worden hier menige literaire spitsvondigheden uitgewisseld, en daardoor alleen al springt mijn hart op van vreugde.
Maar achterover geleund, en aan mijn sigaretje trekkend meen ik ook enig ongenoegen waar te nemen. Worden oude koeien uit even oude grachten gehaald, en nog oudere vetes beslecht ?
Ik sluit mij aan bij de vredestichtende taal van Broeder Dictionarius en Frère Jacques, om de vredespijp te stoppen, en niet te verstoppen.
Want al staan wij naar onze mening ver verheven boven de kleutertuin van de gekleurde vlinder, of andere door ons minderwaardig geachte kloosters; toch meen ik hier een klein euvel te duiden.
Om het in de taal van mijn broeders de adverteerders te zeggen : "Where is the beef?"
Waar zijn de doorwrongen theorieën, de aaneenrijging van Engelse fooien die ons naar het walhalla van de waarheid moeten voeren?
Es ist was los, bemerk ik.
Dit klooster laat zich afleiden door drankmisbruik, en spelletjes die wel aan de orde zijn, maar die nu meer en meer op de voorgrond blijken te treden.
Buigen wij ons hoofd even deemoedig als Teddybear, laat het orakel van Tante Nonneke spreken; gebruik de hersencellen van Xandragon, Knudde en andere Broeders Tempeesten, Alcantara's, Perluten et j'en passe.
En concentreren wij ons vooreerst eens even op de vraag (en daarna graag het antwoord) : Wie o wie is die mol ?
Wat staat er bijvoorbeeld op een van de muren van de oude fabriek als de mollenvangers daar voorbij hollen (zonder die tekening te zien ?)
Kijken wij opnieuw waar Zuster Sandrina zich bevond tijdens heel het schietgebeuren.
Controleren wij bij Broeder Aesculapius hoe lang een been in het gips moet, als de voet verstuikingsverschijnselen vertoont.
Beschouwen wij de eerste echte mollenstreek : niemand een vrijstelling, en daarenboven nog eens 2500 Euro van de pot af !
Wellicht klinkt 2500 Euro niet spectaculair meer, maar vroeger heette dat 100.000 frank te zijn, in Belgisch geld. En 5000 florijnen wat noordelijker gelegen.
Want vergeten wij niet dat dat de opdracht is van de Mol : de gespijsde kas ledigen of zo beperkt mogelijk houden.
Nog één Engelse fooi : staart u allen niet blind op de koperen buizen die de zoekers met zich meedragen. In de volgende aflevering wordt ook dit raadsel hardhandig opgelost.
Gaat nu allen heen in vrede.
