Stijn is wel een beetje mijn wensmol.
Beetje een vreemde eend in de bijt, enkel afgaand op de looks en zijn leeftijd, hij is de jongste in een gemiddeld toch wat oudere groep met veel veertig-plussers.
Vrij speciaal uiterlijk ook, vind ik. Volgens mij zijn er weinig mannen die wegkomen met het dragen van een parelsnoer.
Trek hem zo’n oranje-rode tuniek aan en hij kan perfect ‘blenden’ met die boeddhistische monniken (maar dan moet hij wel op zijn knieën gaan zitten, anders valt hij te zeer op door zijn lengte.
Lijkt me een beetje een chaoot van nature, dat kan van pas komen in dit spel. Er zal wel veel mislukken als Stijn in de buurt is, maar ja, “Het is Stijn hé”, zullen de anderen zeggen en het hem vergeven. Hij gaat met veel wegkomen, denk ik, ook een handige eigenschap in dit spel.
We zullen zien hoelang hij erin zit, ik hoop heel lang. Het slechte nieuws is: mijn ‘wensmollen’ in het verleden blijken het meestal niet te zijn. Slechts één keer in het verleden is dat nog maar voorgevallen. Het goede nieuws is: dat was in het seizoen van De Mol Vietnam 2019 en laat dat nu ook een editie zijn waar de Mol ook ter plekke pas werd gekozen en totaal onvoorbereid het strijdperk werd ingestuurd. Vietnam 2019 was niet alleen één van de mooiste edities ooit van De Mol, maar qua Molprestatie ook veruit de strafste ooit, met mijn ‘wensmol’, de persoon die ikzelf zou gekozen hebben als Mol in aflevering 1…
Dus als het aan mij lag, koos ik Stijn als Mol. Hoop doet leven.
