Het feit dat Tooske en Kees constant bij elkaar zaten zit me een beetje dwars, samen met het feit dat Kees bij bijna élke opdracht "niets" lijkt te doen. Nu was de titel Niets is iets... is het niets van Kees ineens het 'iets' waar de titel naar verwijst? Ik denk het niet.
Ik verwacht dat Tooske veel op Kees zat en Kees veel op Tooske. Vandaar ook zijn zichtbare opluchting bij de elimi-cutie! (jaja, zo noem ik die tegenwoordig) Hij ziet eerst zijn Mol verdwijnen (Tooske krijgt rood) en is vervolgens zichtbaar opgelucht, omdat hij vooral op haar heeft ingezet, dat hij er niet uit ligt.
Ik denk wat Kees bij élke opdracht doet, is sommige dingen express (vooral vaak in het begin) fout zeggen/ doen, om vervolgens in álle rust te kunnen gaan kijken wie daar in mee wil gaan, en wie daar dus zich verdacht op gaat gedragen. Zo vindt hij goéd, wellicht zelfs als beste, de Mol! Dat is mijn gevoel bij Kees.